Było to moje trzecie spotkanie z prozą pani Axelsson, także bardzo udane i na pewno na długo zapadające w pamięć.

"Dom Augusty" wstrząsnął mną do głębi. Z jednej strony z niecierpliwością odwracałam strony, gdyż chciałam poznać historie bohaterek, z drugiej - robiłam to z obawami o ich losy.
Perypetie kobiet są niezwykle poruszające. To, że poznajemy je szczątkowo i niechronologicznie, jeszcze bardziej wzmaga napięcie podczas lektury i sprawia, że trudno się od niej oderwać.

Ta powieść to dla mnie niezwykła historia o powtarzalności ludzkich losów, o bolesnej samotności i zmaganiu się z życiowymi przeciwnościami, o tajemnicach z przeszłości i dramatycznej teraźniejszości.

Wielki plus należy się autorce za sugestywność opisów. Jej bohaterki marzną w sensie fizycznym i psychicznym, i to zimno wyzierające ze stron książki udziela się czytelnikowi, przemienia się w niepokój, oczekiwanie, obawę przed kolejnymi zdarzeniami.

Niezwykła jest i fabuła, i forma powieści. Podobnie można powiedzieć o języku i stylu - dużo tu intrygujących fragmentów, zwracających uwagę zdań i określeń, które niemal każą na chwilę się zatrzymać i posmakować, podziwiać literacki kunszt.

Polecam tym czytelnikom, którzy szukają w literaturze czegoś więcej niż tylko rozrywka i cenią sobie zmaganie się z fabułą.

Było to moje trzecie spotkanie z prozą pani Axelsson, także bardzo udane i na pewno na długo zapadające w pamięć.

"Dom Augusty" wstrząsnął mną do głębi. Z jednej strony z niecierpliwością odwracałam strony, gdyż chciałam poznać historie bohaterek, z drugiej - robiłam to z obawami o ich losy.
Perypetie kobiet są niezwykle poruszające. To, że poznajemy je szczątkowo i...