Czasami warto sięgnąć w bibliotece po książkę, o której nie wie się absolutnie nic. "Czarny kwiat" opowiada niezwykle ciekawą historię Koreańczyków, którzy na początku XX wieku popłynęli do Meksyku, by na Jukatanie pracować na hacjendach. Pracować, należy dodać, niemal niewolniczo. Proza Kima nie jest tak fenomenalna, jak sama historia, natomiast czyta się tę powieść dobrze. Mimo, że niektóre postacie dominują, to jednak główny bohater jest zbiorowy i autor pokazuje losy kilkunastu osób. Można mieć zastrzeżenia do kompozycji, bo niektóre części książki są za długie, a inne (bardzo ciekawy wątek gwatemalski) są opowiedziane pośpiesznie. "Czarny kwiat" to książka o emigracji narodu biedaków bez kraju (Korea była okupowana przez Japonię), o niesprawiedliwości i czasie chaosu rewolucji meksykańskiej (te fragmenty przypominały mi wybitne opowiadania Juana Rulfo) i poszukiwaniu tożsamości w nowym kraju. Lubię takie zaskoczenia.

Czasami warto sięgnąć w bibliotece po książkę, o której nie wie się absolutnie nic. "Czarny kwiat" opowiada niezwykle ciekawą historię Koreańczyków, którzy na początku XX wieku popłynęli do Meksyku, by na Jukatanie pracować na hacjendach. Pracować, należy dodać, niemal niewolniczo. Proza Kima nie jest tak fenomenalna, jak sama historia, natomiast czyta się tę powieść...