Jak dla mnie jest to najlepszy zbiór opowiadań jaki wyszedł spod ręki Stephena Kinga.
Cztery zupełnie różne historie.
Pierwszą znają chyba wszyscy. Kto by nie słyszał o filmie „Skazani na Shawshank” jednym z najlepszych ekranizacji jego prozy (ja widziałem ten film już wiele razy i za każdym razem odkrywam w nim coś nowego). Historia osadzona w wiezieniu. Historia o zbrodni, karze, cierpliwości i zemście. Opowiedziana z całą brutalnością więziennego życia gdzie mają miejsce szemrane układy wiezień strażnik, gwałty, morderstwa, przekręty i jeden plan ucieczki. Czyta się świetnie bo każda z pierwszoplanowych postaci ma odpowiednią ilość miejsca w tej historii i nie pozostaje obojętna dla czytelnika. Przyjemnie jest do niego co jakiś czas wrócić.
Druga historia też została zekranizowana ale jest to ekranizacja dużo słabsza od opowiadania na podstawie którego powstała. Szkoda bo reżyser wcale nie taki zły choć teraz kręci same średniaki.
Wracając do opowiadania to mamy tutaj historię starego SS-mana i jego pojętnego młodego ucznia, który pod wpływem zwierzeń zbrodniarza wojennego zaczyna mieć coraz większe tendencje do znęcania się, przemocy i zadawania cierpienia stąd brutalny i mroczny klimat historii. Czyta się świetnie a postać Todda Bowdena przypomina mi nieco innego nastolatka z prozy Kinga niejakiego Charlesa Deckera.
Trzecie opowiadanie to świetne „Ciało” i tutaj doczekaliśmy się bardzo dobrej ekranizacji z nieżyjącym już Riverem Phoenixem.
Historia nie jest tak bardzo mroczna i koncentruje się bardziej na ukazaniu dziecięcej przyjaźni i więzi braterskiej. Świetna historia wędrówki czwórki przyjaciół w celu odnalezienia tytułowego ciała. Opowiadanie ma świetny klimat i czyta się niezwykle przyjemnie a King znakomicie wyważył z nim wszystkie elementy decydujące o perfekcyjnej krótkiej formie literackiej. Jak dla mnie czysty diamencik, który czasem przyjemnie jest odkurzyć.
Ostatnie opowiadanie jest bez ekranizacji co nie oznacza, że nie jest warta naszej uwagi. Historia lekarza i porodu kobiety w wigilijny wieczór jest wystarczająco makabryczna aby nazwać ją Kingowską wersją Opowieści Wigilijnej.
Na koniec mogę stwierdzić, że tym zbiorem opowiadań autor kolejny raz udowodnił, że jest świetnym pisarzem i znakomicie potrafi opowiadać wymyślane przez siebie historie. Świetnie skupia się na detalach i szczegółach, które często mają wpływ na tworzoną przez niego fabułę i świetnie ją uzupełniają.
U mnie King za ten zbiór ma pełną 10.

Jak dla mnie jest to najlepszy zbiór opowiadań jaki wyszedł spod ręki Stephena Kinga.
Cztery zupełnie różne historie.
Pierwszą znają chyba wszyscy. Kto by nie słyszał o filmie „Skazani na Shawshank” jednym z najlepszych ekranizacji jego prozy (ja widziałem ten film już wiele razy i za każdym razem odkrywam w nim coś nowego). Historia osadzona w wiezieniu. Historia o...