Dorian Gray jest młodym, niezwykle pięknym mężczyzną, który rozpoczyna swoje dorosłe życie w pełnym pokus Londynie. Na swojej drodze spotyka malarza Basila, który jest zafascynowany urodą młodzieńca, a także lorda Henry'ego Wottona, który uświadamia mu siłę i potęgę młodości. Kiedy Basil tworzy portret Doriana, ten pod wpływem słów lorda Henry'ego wypowiada pochopne życzenie, aby pozostać wiecznie młodym nawet za cenę duszy. Życzenie się spełnia i od tego momentu postępujące zepsucie bohatera odzwierciedla obraz, podczas gdy Dorian pozostaje ciągle młody. W środku jednak starzeje się, gnije i brzydnie, a pragnąc nie dopuścić, by ktoś odkrył jego sekret, skrzętnie ukrywa obraz przed światem.

Dzieło Oscara Wilde'e to istna perła wśród klasyków, niezwykła pod każdym względem. Pomimo że książka ma niewiele ponad dwieście stron, to starałam się czytać ją jak najwolniej, by delektować się każdym pojedynczym słowem, każdą stroną, gdyż takich książek się już nie pisze, albo ja jeszcze na taką nie natrafiłam. Język tej powieści jest niezwykły, żadne słowo nie znalazło się tam przypadkowo, gdyż ma swój określony cel, a razem z innymi buduje głębię i ukryty sens tej powieści. „Portret Doriana Graya” to również kopalnia pięknych, mądrych, a nawet pouczających cytatów, które spotykamy praktycznie na każdej stronie.

Książka Oskara Wilde'a została napisana w XIX wieku, jednak mimo to nadal porusza aktualne tematy, takie jak na przykład kult młodości. Autor wyciąga na wierzch ludzkie wady jak próżność, zamiłowanie do luksusu i dążenie do sławy. Opisuje, jak wielki wpływ na naszą osobowość ma środowisko, w jakim żyjemy, a także ludzie, jakimi się otaczamy. Przedstawia zgubny wpływ egoizmu, egocentryzmu i narcyzmu, w który popada Dorian, ale oprócz tego porusza również temat sztuki, jej celu, czy mamy doszukiwać się w niej głębszego sensu, czy ma ona być tylko piękna i przyjemna dla oka. Oskar Wilde świetnie kreśli sylwetki swoich bohaterów, są oni niezwykle barwni i wyraziści. Opisywanym wydarzeniom towarzyszy aura mrocznego, mglistego i pełnego ciemnych zakamarków Londynu, który zapewnia powieści niesamowity klimat.

„Portret Doriana Graya” to niezwykle krótki, ale genialny w każdym aspekcie klasyk, który polecam dosłownie każdemu. Jeśli uważacie, że nie jesteście gotowi sięgnąć po tego typu książkę, to mimo wszystko zachęcam Was do tego, bo być może, zanim zdacie sobie z tego sprawę, tak jak ja zakochacie się w tej niepozornej i niezwykle fascynującej powieści, która skłania do refleksji i głębokich przemyśleń.  

http://someculturewithme.blogspot.com/2016/02/jedynym-sposobem-pozbycia-sie-pokusy.html

Dorian Gray jest młodym, niezwykle pięknym mężczyzną, który rozpoczyna swoje dorosłe życie w pełnym pokus Londynie. Na swojej drodze spotyka malarza Basila, który jest zafascynowany urodą młodzieńca, a także lorda Henry'ego Wottona, który uświadamia mu siłę i potęgę młodości. Kiedy Basil tworzy portret Doriana, ten pod wpływem słów lorda Henry'ego wypowiada pochopne...