Lekkie pióro, oryginalny pomysł na przedstawienie historycznych postaci, skupienie uwagi na kobietach, które historia zwykła traktować po macoszemu to niewątpliwe zalety książki Anny Moczulskiej. Jej „Bajki…” czyta się niezwykle łatwo i szybko. Myślę, że wykorzystanie bajkowej konwencji do zaprezentowania faktów historycznych sprawi, że wiele osób, dla których historia jest niestrawna, dostrzeże jej bardziej przyjazny, ludzki wymiar. Bohaterki zaprezentowanych przez autorkę opowieści zostały bardzo skrupulatnie dobrane, a sposób ich przedstawienia stawia na emocje. „Bajki…” świetnie wpisują się w nurt literatury popularnonaukowej, której celem jest rozbudzenie w czytelniku ciekawości i nienachalne przekazane wiedzy.

A jednak książka ta nie zachwyciła mnie, mimo że przybliżyła mi kilka nieznanych wcześniej faktów. Mam wrażenie, że bajkowe ujęcie zaprezentowanych kobiet tak naprawdę spłyca ich sylwetki. Z opowieści przebija pewien infantylizm tak charakterystyczny dla księżniczek Disneya. Dorwać księcia (może być bestią, żabą, cokolwiek byle tytuł miał, choćby był królem sedesów) i później żyć długo i szczęśliwie, najlepiej wbrew wszystkiemu i wszystkim. Celowo przejaskrawiam myśl przewodnią publikacji Anny Moczulskiej, ponieważ nie podoba mi się takie wyrwanie z kontekstu historycznego zaprezentowanych bohaterek. Oczywiście rozumiem, że „Bajki…” nie są publikacją stricte historyczną, ale jednak uwiera mnie takie dopasowywanie faktów do ulubionej tezy.

Ponarzekałam sobie trochę, nie zmienia to jednak faktu, iż myślę, że takie książki są potrzebne. I mimo moich obiekcji, polecam „Bajki…” – zachwytów może brak, ale mózgu nie uszkadza.

Lekkie pióro, oryginalny pomysł na przedstawienie historycznych postaci, skupienie uwagi na kobietach, które historia zwykła traktować po macoszemu to niewątpliwe zalety książki Anny Moczulskiej. Jej „Bajki…” czyta się niezwykle łatwo i szybko. Myślę, że wykorzystanie bajkowej konwencji do zaprezentowania faktów historycznych sprawi, że wiele osób, dla których historia jest...