Obawiam się, że w internecie musi upłynąć jeszcze sporo czasu, aby możliwa była rozmowa merytoryczna odnośnie, takich jak ta, lektur krytycznych.
"24/7" Jonathana Crary`ego nie jest najłatwiejszym kąskiem do przełknięcia. Należy ją czytać z ciągłym odnoszeniem się do własnej sytuacji, bo na tym polega postawa krytyczna (nie mylić z krytykanctwem). Czytelnicy, którzy nie muszą się zgadzać z tezami z książki, winni jednak odpuścić sobie w opiniach szafowanie epitetami o lewactwie i dziwactwie. To chyba nie na tym polega dyskusja. Osobiście uważam, że w dużych miastach o poczucie życia w "niedoczasie" niezmiernie łatwo. Przynajmniej w kręgu kulturowym, po którym sam się poruszam. Eksploatowanie wolnego czasu przez media elektroniczne to fakt, a nie ideologia. To właśnie analizuje Pan Crary. Można się przyczepić do języka, nie jest to literatura piękna. Nadmiar powtórzeń istotnie nieco odstręcza, ale walkę o dłuższy i spokojny sen warto podjąć. Ja tam lubię spać, ale po przeczytaniu tej książki, o spokój następnych pokoleń nie jestem już taki spokojny.

Obawiam się, że w internecie musi upłynąć jeszcze sporo czasu, aby możliwa była rozmowa merytoryczna odnośnie, takich jak ta, lektur krytycznych.
"24/7" Jonathana Crary`ego nie jest najłatwiejszym kąskiem do przełknięcia. Należy ją czytać z ciągłym odnoszeniem się do własnej sytuacji, bo na tym polega postawa krytyczna (nie mylić z krytykanctwem). Czytelnicy, którzy nie...