Krótko, bo idę spać...

Książka podzielona jest na IV części, ale nie do końca jest to logiczny podział. Rozdziały te nie mają tytułów, bo coś mi mówi, że autor sam miałby problem z ich nazwaniem, a nawet gdyby ponazywał te rozdziały, to każdy z nich mógłby mieć ten sam tytuł.

Rzeczywiście sen zdaje się być ostatnim przyczółkiem, gdzie macki pochłaniania i spieniężania naszej uwagi jeszcze się nie zapuściły. Jeszcze...

Książkę ratuje to, iż jest stosunkowo krótka, a rozmieszczenie tekstu na stronie jest fachowe więc mimo fragmentów wymagających skupienia czyta się dość szybko, ale wiadomo - dobre wydawnictwo. Nie jest to "poważna" praca naukowa, ale refleksje autora na bardzo ciekawy temat rugowania snu z na wskroś zcybernetyzowanej rzeczywistości. Liczyłem na liczniejsze i ciekawsze odniesienia do kultury, a nie 2 filmy na krzyż i jeden obraz, choć mimo wszystko można wyłapać garść ciekawych spostrzeżeń, ale ponownie podkreślam, że to nie do końca "poważna" lektura, ze względu na dość swobodny styl autora.

Krótko, bo idę spać...

Książka podzielona jest na IV części, ale nie do końca jest to logiczny podział. Rozdziały te nie mają tytułów, bo coś mi mówi, że autor sam miałby problem z ich nazwaniem, a nawet gdyby ponazywał te rozdziały, to każdy z nich mógłby mieć ten sam tytuł.

Rzeczywiście sen zdaje się być ostatnim przyczółkiem, gdzie macki pochłaniania i spieniężania...

Cztery eseje pierwszy całkiem niezły reszta taka se. Mocno chaotyczna. Wydawało mi się, że dowiem się czegoś nowego i ciekawego. Niestety ani jedno ani drugie.

Cztery eseje pierwszy całkiem niezły reszta taka se. Mocno chaotyczna. Wydawało mi się, że dowiem się czegoś nowego i ciekawego. Niestety ani jedno ani drugie.

Dosyć szybko autor porzuca rozważania nad snem przechodząc do krytycznego omawiania (późnego) kapitalizmu i sposobów, w jakich ten system wpływa na funkcjonowanie człowieka. Crary zwraca uwagę, że kapitalizm, jako system oparty na ciągłym wzroście, współcześnie wymusza sztuczne napędzanie popytu. Pisze też o chorobliwej pogoni za optymalizacją czasu i maksymalizacją efektywności oraz zatracaniu się w mediach, które kreując koherentny obraz współczesnego człowieka, jednocześnie wyszydzają wszystkie postawy niewpisujące się w niego. Moim zdaniem jednak autor przesadnie demonizuje kapitalizm, czyniąc go tym samym winnym niemal dehumanizacji ludzkości – buduje taką narrację, w której ludzie są otumanionymi przez marketing, niezdolnymi do jakiejkolwiek refleksji zombie, dla których sensem egzystencji są zakupy. Crary bywa miejscami niesłychanie stronniczy, w zasadzie nie starając się znaleźć argumentów przeciwko swoim tezom, co sprawia, że do wielu z jego wniosków można mieć zastrzeżenia. Do tego dochodzi raczej toporny język i brak zwięzłej struktury – książka jest podzielona na rozdziały, które dla mnie nie miały logicznego wytłumaczenia, miałam odczucie losowości zastosowanego podziału. Moim zdaniem nie warto, szczególnie jeżeli kogoś najbardziej interesuje zawarty w tytule temat snu, bo stanowi on jedynie ułamek wywodu.

Dosyć szybko autor porzuca rozważania nad snem przechodząc do krytycznego omawiania (późnego) kapitalizmu i sposobów, w jakich ten system wpływa na funkcjonowanie człowieka. Crary zwraca uwagę, że kapitalizm, jako system oparty na ciągłym wzroście, współcześnie wymusza sztuczne napędzanie popytu. Pisze też o chorobliwej pogoni za optymalizacją czasu i maksymalizacją...

Bardzo trafne spojrzenie na ten zxebany system w którym żyjemy. Chociaż książka moze wydawać się dość chaotyczna.

Bardzo trafne spojrzenie na ten zxebany system w którym żyjemy. Chociaż książka moze wydawać się dość chaotyczna.

Nie do końca rozumiem, dlaczego Karakter wznowił tę książkę bez choćby drobnego posłowia. Od 2013 roku minęło wiele lat, wzrosła świadomość dotycząca działania mózgu, i niektóre wnioski Crary'ego nie dość, że szkodliwe (wskazywanie psychiatrii jako generatora potrzeb zakupowych, a co za tym idzie - podporządkowanych owym potrzebom, ujednoliconych nadludzi),wyglądają dziś na argumenty dobrane pod tezę (jak przytoczenie badania naukowego o wpływie telewizji na dzieci, przez samego autora nazwanego "heretyckim", ale pasującego do omawianego tematu). Wisienką na torcie jest romantyzacja postpeerelowskich kolejek. Zirytowała mnie ta książka bardzo, za dużo w niej hiperboli i niechlujstwa (też językowego, i obawiam się, że to wina tłumaczenia),za mało stąpania po ziemi.

Nie do końca rozumiem, dlaczego Karakter wznowił tę książkę bez choćby drobnego posłowia. Od 2013 roku minęło wiele lat, wzrosła świadomość dotycząca działania mózgu, i niektóre wnioski Crary'ego nie dość, że szkodliwe (wskazywanie psychiatrii jako generatora potrzeb zakupowych, a co za tym idzie - podporządkowanych owym potrzebom, ujednoliconych nadludzi),wyglądają dziś...

Tematyka niniejszej pozycji jest zdecydowanie niecodzienna. Niby wpisuje się w "typową książkę o późnym kapitalizmie", jednak bogactwo zarówno treści jak i językowe sprawia, że czyta się ją zaskakująca orzeźwiająco. Oczywiście autor nie jest tutaj wolny od klasycznej przypadłości - co bardziej ówczesnych krytyków kultury - lubowania się w długich, złożonych zdaniach wypełnionych "potworkami" pojęciowymi. Z jednej strony sprawia to, że czytelnik ma okazję do mocniejszej refleksji, z drugiej strony (sporadycznie) sprawia wrażenie przeintelektualizowania tematu.

Wracając do tematyki, jest to krytyka współczesności z punktu widzenia mediów transmisji, które zostały przejęte przez nasz globalny system ekonomiczny w myśl zintegrowanej konsumpcji i optymalizacji strategii sprzedażowych. To 24/7, ta cecha współczesności, gdzie wszystko jest dostępne tu i teraz, bez czasu na zastanowienie brana jest tutaj pod lupę. Czy aby na pewno jest to cud modernizmu i efekt skumulowanego prywatnego bogactwa? Czy może kolejna furtka służąca izolacji, alienacji i dysocjacji społeczności na jednostki? Crary, powołując się na filozofów, socjolożki czy historyków przeprowadza nas przez postrzeganie snu na przestrzeni dziejów, rozwój obecnego systemu kapitalistycznego, oraz dawne, niedawne i współczesne formy oporu i analizy jak zmieniało się społeczeństwo.

Na ocenie zaważyło jednak to, że argumentacja nieraz jest kołowa, a tempo wynikania jest chaotyczne - raz dostajemy wnioskiem "w twarz" prawie natychmiast, gdzie indziej musimy przebrnąć przez analizy kilku faktów i dzieł kultury (skądinąd słabo powiązanych),aby otrzymać szeroką i kwieciście opisaną konkluzję, którą ciężko przyłożyć do czegokolwiek. Pewnikiem przypadnie do gustu fanom stylu Baudrillarde'a.

Tematyka niniejszej pozycji jest zdecydowanie niecodzienna. Niby wpisuje się w "typową książkę o późnym kapitalizmie", jednak bogactwo zarówno treści jak i językowe sprawia, że czyta się ją zaskakująca orzeźwiająco. Oczywiście autor nie jest tutaj wolny od klasycznej przypadłości - co bardziej ówczesnych krytyków kultury - lubowania się w długich, złożonych zdaniach...

Ciekawe momenty, ale cała książka dość chaotyczna.

Ciekawe momenty, ale cała książka dość chaotyczna.

Jeśli masz problemy ze snem. Jeśli pracujesz ponad miarę. Jeśli twój szef interesuje się, co robisz poza pracą. Jeśli dziwisz się dlaczego wielu zagląda Ci do łóżka. To musisz przeczytać tę książkę. Poza tym to jest bardzo dobra książka.

Jeśli masz problemy ze snem. Jeśli pracujesz ponad miarę. Jeśli twój szef interesuje się, co robisz poza pracą. Jeśli dziwisz się dlaczego wielu zagląda Ci do łóżka. To musisz przeczytać tę książkę. Poza tym to jest bardzo dobra książka.

pewnie nawet bardziej potrzebne niż Harari i Debord. ujmująco przejrzysty esej na temat świata, w którym intymność jest towarem już dawno skonsumowanym, a co gorsza intymność senna zostaje skrajnie dookreślona jako intymność bierności i marnotrawstwa. ale zajebiste.

pewnie nawet bardziej potrzebne niż Harari i Debord. ujmująco przejrzysty esej na temat świata, w którym intymność jest towarem już dawno skonsumowanym, a co gorsza intymność senna zostaje skrajnie dookreślona jako intymność bierności i marnotrawstwa. ale zajebiste.

Lubię tę książkę. Lubię ją za to, że nie jest pretensjonalna, co często się zdarza, kiedy autor staje w roli komentatora współczesnego świata. Zwraca uwagę na ważne problemy, żależności. Są momenty, w których to drugie dno jest odkrywane i za to wielkie dzięki.
Polecam, napisana w przystępny sposób, łątwo ją wchłonąć i zapamiętać, a to też coś, co wyróżnia ją na tle innych pozycji w tej kategorii.

Lubię tę książkę. Lubię ją za to, że nie jest pretensjonalna, co często się zdarza, kiedy autor staje w roli komentatora współczesnego świata. Zwraca uwagę na ważne problemy, żależności. Są momenty, w których to drugie dno jest odkrywane i za to wielkie dzięki.
Polecam, napisana w przystępny sposób, łątwo ją wchłonąć i zapamiętać, a to też coś, co wyróżnia ją na tle innych...