Książka stanowi trzecią, ostatnią część opowieści o przygodach młodego lekarza weterynarii i jego bliskich.
Przeczytałem ją z wielką przyjemnością, podobnie zresztą jak poprzednie tomy.
Autorzy posługują się zgrabnym, eleganckim stylem, w powieści brak jest dłużyzn oraz zbędnych fragmentów.
Bogactwo treści robi wrażenie, w "Przeznaczeniu..." można wyróżnić następujące motywy:
medyczny - w powieści znalazły się fachowe, a przy tym silnie oddziałujące na wyobraźnię opisy leczenia zwierząt;
hiszpański - akcja w znacznej części rozgrywa się w tym kraju, dlatego w powieści jest wiele urokliwych opisów iberyjskich scenerii;
sensacyjny (ściśle związany z poprzednim) - w książce zamieszczono obszerne fragmenty notatnika z początku XIX w., w którym spisana została historia życia pewnego hiszpańskiego lekarza podróżującego z tajemniczym rękopisem, fragmenty manuskryptu trafiły później w ręce głównego bohatera powieści jako rodzinna pamiątka;
miłosny - niebanalny, na szczęście autorzy uniknęli przesłodzenia, tym niemniej jego finał niespecjalnie przypadł mi do gustu;
obyczajowy - z barwnie przedstawionymi scenami z codziennego życia miejscowości położonej na skraju Warszawy.
Warto podkreślić, że p. Chodorkowie są lekarzami weterynarii z wieloletnią praktyką, natomiast Anna Trojanowska zawodowo zajmuje się historią nauki, a ponadto wielokrotnie wędrowała przez Hiszpanię, dlatego w "Przeznaczeniu..." autorzy uniknęli nadmiernego fantazjowania, które byłoby dla mnie irytujące w przypadku tej pozycji (praca jest na tyle oryginalna, że nie podjąłbym się określenia jej gatunku).
Okładka została zaprojektowana ze smakiem i nawiązuje stylem oraz tematyką do szaty graficznej poprzednich części cyklu.
Zdecydowanie polecam lekturę tej książki, przede wszystkim osobom lubiącym zwierzęta oraz tym, którzy interesują się kulturą Hiszpanii.

Książka stanowi trzecią, ostatnią część opowieści o przygodach młodego lekarza weterynarii i jego bliskich.
Przeczytałem ją z wielką przyjemnością, podobnie zresztą jak poprzednie tomy.
Autorzy posługują się zgrabnym, eleganckim stylem, w powieści brak jest dłużyzn oraz zbędnych fragmentów.
Bogactwo treści robi wrażenie, w "Przeznaczeniu..." można wyróżnić następujące...