Początkowo miałem nie wystawiać oceny, ani opinii. Bo to juz tyle lat minęło. Bo trudno jest rzetelnie opowiedzieć coś o swoich odczuciach - małego dziecka, które samo przecież jeszcze nie bardzo czytało (I które nie bardzo w ogóle chciało wtedy czytać).
Ale postanowiłem w skrócie opowiedzieć o tej książce, że jest ze wszechmiar najlepsza. Tzn. Najlepsza dla dziecka. Dla małego chłopca otwartego na świat, na piękne opowieści o świecie i o ludziach. Na uczucia. Bo ta książka jest przede wszystkim o uczuciach. Więziach miłości I przyjaźni.
Nie jestem na pewno obiektywny. Ale zapamiętałem tą książkę jako jedną z najlepszych.

Początkowo miałem nie wystawiać oceny, ani opinii. Bo to juz tyle lat minęło. Bo trudno jest rzetelnie opowiedzieć coś o swoich odczuciach - małego dziecka, które samo przecież jeszcze nie bardzo czytało (I które nie bardzo w ogóle chciało wtedy czytać).
Ale postanowiłem w skrócie opowiedzieć o tej książce, że jest ze wszechmiar najlepsza. Tzn. Najlepsza dla dziecka. Dla...

ksiazka mojej mlodosci:)

ksiazka mojej mlodosci:)

Nieco nudnawa, ale doceniam jej pewne walory i wartości w niej przekazane. Momentami wzrusza i aż chciałoby się, żeby ludzie i świat byli tacy szlachetni. Ma swój klimat w każdym razie.

Nieco nudnawa, ale doceniam jej pewne walory i wartości w niej przekazane. Momentami wzrusza i aż chciałoby się, żeby ludzie i świat byli tacy szlachetni. Ma swój klimat w każdym razie.

Ku mojemu zdumieniu da się jeszcze przeczytać tę staroć. Nieznośnie pedagogiczne – ale może dobrze, żeby dzisiejsze dzieci chociaż raz przeczytały w jakiejś książce, że trzeba szanować starszych, nauczycieli i kolegów. Warto czytać z dzieckiem i komentować tło obyczajowe i historyczne – biedę, analfabetyzm, trudne warunki pracy robotników, pracę dzieci, religijność. A już na pewno bez komentarza nie obejdą się „opowiadania miesięczne”, skłaniające do poświęcenia życia dla ojczyzny – warto wyjaśnić dziecku, że to takie opowiastki dla podniesienia poczucia patriotyzmu w nowo utworzonym państwie włoskim. Czytałam wersję z serii Cała Polska czyta dzieciom.

Ku mojemu zdumieniu da się jeszcze przeczytać tę staroć. Nieznośnie pedagogiczne – ale może dobrze, żeby dzisiejsze dzieci chociaż raz przeczytały w jakiejś książce, że trzeba szanować starszych, nauczycieli i kolegów. Warto czytać z dzieckiem i komentować tło obyczajowe i historyczne – biedę, analfabetyzm, trudne warunki pracy robotników, pracę dzieci, religijność. A już...

W swojej kategorii, czyli literatury dydaktycznej dla dzieci i młodzieży, na pewno książka wybitna. Było to dosyć dawno temu, ale była to chyba pierwsza książka, którą samodzielnie wypożyczyłem z miejskiej biblioteki. Z tego co pamiętam, książka była kompletnie "zaczytana", ale kartki były w komplecie.

W swojej kategorii, czyli literatury dydaktycznej dla dzieci i młodzieży, na pewno książka wybitna. Było to dosyć dawno temu, ale była to chyba pierwsza książka, którą samodzielnie wypożyczyłem z miejskiej biblioteki. Z tego co pamiętam, książka była kompletnie "zaczytana", ale kartki były w komplecie.

Mocno dydaktyczna -ale potrzebna, szczególnie w dzisiejszych niby to humanitarnych i tolerancyjnych czasach.

Mocno dydaktyczna -ale potrzebna, szczególnie w dzisiejszych niby to humanitarnych i tolerancyjnych czasach.

Nie jest to książka dla mojej kategorii wiekowej, więc trudno o rzetelną opinię...

Nie jest to książka dla mojej kategorii wiekowej, więc trudno o rzetelną opinię...

"Serce" - to jedna z najbardziej wzruszających opowieści dla dzieci,
arcydzieło literackie, w kanonie literatury dla dzieci i młodzieży na całym świecie. W czasach, gdy dobroć nie zawsze kojarzy się pozytywnie, przywraca temu pojęciu odpowiednią wartość.

Mocno sentymentalna opowieść-pamiętnik traktuje o szczerej, cennej przyjaźni, o miłości do rodziców, szacunku i sympatii do nauczycieli. Książka niby dydaktyczna, ale w sposob akceptowalny, zawiera też istotne wydarzenia historyczne - przedstawia XIX Włochy jednoczące się pod władzą Królestwa Sardynii.

Na pewno nie wszyscy się tą historią zachwycą, bo jest dość patetyczna i utopijna.

"Serce" - to jedna z najbardziej wzruszających opowieści dla dzieci,
arcydzieło literackie, w kanonie literatury dla dzieci i młodzieży na całym świecie. W czasach, gdy dobroć nie zawsze kojarzy się pozytywnie, przywraca temu pojęciu odpowiednią wartość.

Mocno sentymentalna opowieść-pamiętnik traktuje o szczerej, cennej przyjaźni, o miłości do rodziców, szacunku i sympatii...

"Serce" - to jedna z najbardziej wzruszających opowieści dla dzieci, arcydzieło literackie, w kanonie literatury dla dzieci i młodzieży na całym świecie. W czasach, gdy dobroć nie zawsze kojarzy się pozytywnie, przywraca temu pojęciu odpowiednią wartość.

Mocno sentymentalna opowieść-pamiętnik traktuje o szczerej, cennej przyjaźni, o miłości do rodziców, szacunku i sympatii do nauczycieli. Książka niby dydaktyczna, ale w sposób akceptowalny, zawiera też istotne wydarzenia historyczne - przedstawia XIX Włochy jednoczące się pod władzą Królestwa Sardynii.

Na pewno nie wszyscy się tą historią zachwycą, bo jest dość patetyczna i utopijna.

"Serce" - to jedna z najbardziej wzruszających opowieści dla dzieci, arcydzieło literackie, w kanonie literatury dla dzieci i młodzieży na całym świecie. W czasach, gdy dobroć nie zawsze kojarzy się pozytywnie, przywraca temu pojęciu odpowiednią wartość.

Mocno sentymentalna opowieść-pamiętnik traktuje o szczerej, cennej przyjaźni, o miłości do rodziców, szacunku i sympatii...

Książka skierowana dla dzieci, ale z drugiej strony język jest dość ładny, bogaty (mi się najabrdziej podobały opisy chłopców ze szkoły) i chyba nieco zbyt skomplikowany dla młodszych czytelników. Długie opisy, głównie skupione wokół wojen, chorób i ciężkiej pracy. Były momenty zabawne (jak opis żłobka),ale generalnie książka w moim i córci odczuciu ponura, gdzie jak tylko było coś pozytywnego to wiadomo, że za chwilę ktoś zachoruje, umrze albo wpadnie "opowiadanie miesięczne", gdzie zginął jakiś młody Włoch... Ciężko się ją kończyło i nie będziemy do niej wracać.

Książka skierowana dla dzieci, ale z drugiej strony język jest dość ładny, bogaty (mi się najabrdziej podobały opisy chłopców ze szkoły) i chyba nieco zbyt skomplikowany dla młodszych czytelników. Długie opisy, głównie skupione wokół wojen, chorób i ciężkiej pracy. Były momenty zabawne (jak opis żłobka),ale generalnie książka w moim i córci odczuciu ponura, gdzie jak tylko...