Maude Pichon, szesnastolatka, pochodząca z Poullan-sur-Mer (mała wieś w Bretanii) uciekła z domu po tym, jak ojciec chciał ją wydać za mąż za miejscowego rzeźnika (starego i grubego). Wyjechała do Paryża z pieniędzmi, które zabrała za sklepu. Wydawało jej się, że ma ich dużo, ale życie w Paryżu okazało się bardzo drogie. Dlatego zaczęła szukać pracy i wylądowała w agencji pana Durandeau. Dostała pracę. Jaką? Sama nie wiedziała.
Okazało się, że agencja pośredniczy w zatrudnianiu "dam dla kontrastu" przez arystokorację.
Niemożliwe? Ależ nie, naprawdę tak się dzieje. Maude nie może w coś takiego uwierzyć i ucieka. Wraca do pracy w pralni, ale nie wytrzymuje tam zbyt długo. W międzyczasie poznaje Paula Villette, sympatycznego, młodego chłopaka, artystę, muzyka, bywalca jednej z kawiarni na Montmartrze, gdzie Maude wynajmuje lokum.
Po kilku dniach młoda kobieta wraca jednak do agencji, jej oferta pracy nadal jest aktualna.
Po odpowiednim przeszkoleniu dziewczyna może podjąć się roli.
Najbliższą koleżanką i powierniczką Maude zostaje Marie-Josee, ona udziela jej wielu mądrych i przydatnych informacji, pomaga radzić sobie w trudnych sytuacjach. Ona również jest antydamą i wcale się tym nie przejmuje. Maude otrzymuje pierwsze zlecenie od hrabiny Dubern, związane z jej córką Isabelle (ona o niczym nie wie)
Okazuje się, że zadanie Maude odbiera od normalnych zajęć pozostałych dziewcząt. Ona bowiem musi zostać prawdziwą przyjaciółką Isabelle, ma udawać kuzynkę madame Vary. I jednocześnie przekazywać jej matce informacje, które ta będzie chciała uzyskać, będąc w końcu pracodawczynią dziewczyny. Maude zaczyna poznawać życie arystokracji paryskiej, życie w pięknych, pełnych luksusów pałacach, w przepychu jakiego nigdy dotąd nie widziała. Poznaje również samych arystokratów, hrabiów, książęta, diuków. Bywa w operze, teatrze, na polowaniach, wyścigach konnych, w kawiarniach i restauracjach. Ma pracować przez pełny sezon tylko dla hrabiny. Na każde wyjście otrzymuje odpowiednią, wybraną przez damę suknię, co nigdy wcześniej nie zdarzało się w agencji.
Dziewczęta poznają się coraz lepiej, zaczynają mieć własne tajemnice i sekrety.
Czy nie odbije się to na pracy Maude i zaufaniu hrabiny?
Jak sobie poradzi z byciem podwójnym agentem (sama siebie tak określa)?
Czy jest przygotowana na intrygi świata bogaczy?
Książka "Belle epoque" Elizabeth Ross przedstawia Paryż w czasach budowy Wieży Eiffla i przygotowań do wystawy światowej. Kiedy bogaci zdobywali i tracili fortuny a biedacy byli nadal biedni i musieli w różny, czasem dziwny sposób zarabiać na swoje utrzymanie.W dość jaskrawy sposób pokazuje przepaść dzielącą poszczególne klasy społeczne i ich sposoby radzenia sobie w życiu. Główna bohaterka miała możliwość porównania różnych stylów życia. Tego zwykłego, szarego, normalnego z tym bajkowym, pięknym i bogatym. I wtedy, gdy mogła wybrała ten zwyczajny, pełen za to prawdy i szacunku dla drugiego człowieka.
Polecam tę książkę. Pokazuje bowiem, że warto w życiu mieć marzenia i starać się, aby je zrealizować. I po drugie dlatego, że jest dobrą ilustracją powiedzenia, że "Nie wszystko złoto, co się świeci".

Maude Pichon, szesnastolatka, pochodząca z Poullan-sur-Mer (mała wieś w Bretanii) uciekła z domu po tym, jak ojciec chciał ją wydać za mąż za miejscowego rzeźnika (starego i grubego). Wyjechała do Paryża z pieniędzmi, które zabrała za sklepu. Wydawało jej się, że ma ich dużo, ale życie w Paryżu okazało się bardzo drogie. Dlatego zaczęła szukać pracy i wylądowała w agencji...