Nie lubię modelek, to fakt. Kojarzą mi się z zagłodzonymi pannicami, śpiącymi na górach pieniędzy, które nie potrafią docenić, jak im się w życiu poszczęściło. Jednak Patricię - główną bohaterkę "Widoku z nieba" polubiłam od pierwszych stron lektury. Dlaczego? Ponieważ nie snuła ona wielostronicowej opowieści o swoim wspaniałym życiu.
Właściwie książka Clary Sanchez była raczej historią o popadaniu w pewnego rodzaju fobię, analizowaniu ludzi, którymi się otaczamy oraz o życiu, które tylko wydaje się szczęśliwe i perfekcyjne.

Zastanawiałam się o czym będzie książka w krwistoczerwonej okładce, która trafiła w moje ręce zaraz na rozpoczęcie wakacji. Spodziewałam się dobrego kryminału, jednak na jakiś ogromny, przestępczy wątek się nie natknęłam. Nie zaszkodziło to jednak powieści.
"Widok z nieba" został nagrodzony PREMIO PLANETA 2013, więc wydawało mi się, że skoro statuetka powędrowała w ręce autorki, to jej książka musi mieć w sobie "to coś". I owszem, miała.

Zupełnie nie spodziewałam się historii długonogiej modelki, która nagle porzuca całe swoje życie, by odszukać osobę, która życzy jej śmierci. Z jednej strony - absurdalne - kto o zdrowych zmysłach poświęca karierę, wygląd i pieniądze, ponieważ jakaś nieznajoma kobieta wyczuła, że życie głównej bohaterki jest w niebezpieczeństwie? Z drugiej - dobry pomysł na nieszablonową historię.

Autorka ładnie rozbudowała główną postać. Nie była ona pustą, nierozgarniętą modelką szczerzącą się do aparatu, ani też osobą, która zjadła wszelkie rozumy i powinna zachwycać każdego przechodnia. Patricia była dobrze wykreowaną bohaterką, która opowiada czytelnikom o swojej narastającej fobii.

Wraz z kolejny stronami wraz z piękną dziewczyną analizujemy ludzi, którymi się otacza i próbujemy domyślić się, kto i dlaczego pragnie, by bogata, śliczna i spełniona kobieta pożegnała się ze światem.
Jest to dość wciągające. Nawet jeżeli w ogóle (tak jak w moim przypadku) nie interesuje nas świat mody i rzeczy z nim związane.

Osobiście byłam dość blisko odpowiedzi, jednak przyznam, że każda z rozważanych przez główną bohaterkę postaci miała chociażby malutki motyw, by nienawidzić pięknej modelki.

Najgorszym minusem powieści była postać męża głównej bohaterki - Eliasa. Straszna, tragiczna postać. Ani przez chwilę nie umiałam zrozumieć oddania i miłości Patricii do takiego człowieka. Ale może taki był zamysł autorki? Summa summarum, w końcu wszystko, zwłaszcza jego rola w całej opowieści, pomogły złożyć wszystkie elementy układanki w całość.

W "Widoku z nieba" znajdziemy bardzo wiele ciekawych wątków - psychologiczny, kryminalny, romantyczny, magiczny. Barwny język i ciekawy pomysł na tą opowieść sprawiły, że bardzo szybko i miło mi się ją czytało. Mimo wszystko brakowało mi jednak elementu, który sprawiłby, że powiedziałabym : "Wow, co za powieść!". W sumie jednak sama nie wiem, co jeszcze mogłoby pomóc tej historii.

Czy książkę polecam? Myślę, że tak. Jest to taka miła, lekka lektura, idealna na letni, wakacyjny wieczór.

Nie lubię modelek, to fakt. Kojarzą mi się z zagłodzonymi pannicami, śpiącymi na górach pieniędzy, które nie potrafią docenić, jak im się w życiu poszczęściło. Jednak Patricię - główną bohaterkę "Widoku z nieba" polubiłam od pierwszych stron lektury. Dlaczego? Ponieważ nie snuła ona wielostronicowej opowieści o swoim wspaniałym życiu.
Właściwie książka Clary Sanchez była...