Po napisie Spoiler może pojawić się delikatny Spoiler...

Studium psychologiczne kobiety przykutej kajdankami do łóżka w domku w środku niczego... Brzmi jak książka Stephena Kinga, nie patrząc nawet na okładkę, gdzie znajduje się nazwisko autora.
Jak zawsze jest trochę makabrycznie, momentami obrzydliwie, często intrygująco, a przez większość książki historia jest przeciągnięta. No bo ile można pisać o kobiecie, która jest przykuta do łóżka? No jak się okazuje całkiem sporo (415 stron) i tak naprawdę to nawet nie jest to aż tak bardzo odczuwalne. Chociaż pisarz urodzony w Portland, przyzwyczaił nas kilkoma pozycjami, że może nie być z tym aż tak bardzo kolorowo...
Przede wszystkim jednak King zrobił, jak zwykle tę samą rzecz, która obniża jak dla mnie ocenę jego powieści o kilka oczek. Spieprzył zakończenie.
[SPOILER]
[SPOILER]
[SPOILER]
[SPOILER]
Sam list do Jessie jest już trochę przeciągnięty, jednak ten fragment, w którym poznajemy historię Jouberta ma jak dla mnie niesamowity potencjał, w którym możnaby było stwierrdzić, że nie było w ogóle żadnego psa. I dopiero wtedy wszystko zrobiłoby się mocno creepy, a cała psychologia głównej postaci - głosy w głowie, lekkie naginanie rzeczywistości dopiero by zrobiło wrażenie, gdyby się okazało, że z dwójki pies i Joubert, pierwsza "postać" nie istniała wcale...

Po napisie Spoiler może pojawić się delikatny Spoiler...

Studium psychologiczne kobiety przykutej kajdankami do łóżka w domku w środku niczego... Brzmi jak książka Stephena Kinga, nie patrząc nawet na okładkę, gdzie znajduje się nazwisko autora.
Jak zawsze jest trochę makabrycznie, momentami obrzydliwie, często intrygująco, a przez większość książki historia jest...