To za czym przepadam w historii Państwa Środka to nieustanna i zupełnie beznadziejna pogon za jej choćby minimalnym zrozumieniem. Oswojeniem postaci i wydarzeń jakby wyjętych wprost z chińskiej opery. Z całym ich przedziwnym przerysowaniem i teatralnoscia. i fajnie bo książka az roi sie od pamiętnikarskich relacji ot takich jak choćby ta: "Yang Rui uporczywie pytał urzędnika nadzorującego egzekucje jakie popełnił przestępstwo. Plotka głosiła, ze krew z jego ugiętej głowy trysnęła na wysokość metra. Taka była jego złość na te niesprawiedliwość. Bezwzględne egzekucje przeraziły ludzi. Na wieść o nich jeden z dworzan 'był wstrząśnięty i poczuł ból jakby dźgnięto go w serce a potem gwałtownie zwymiotował''. Wyborne.
Plus oczywista konstatacja: prawdziwa polityka to nie zabawa dla dziewcząt z Lewicowego Obozu Feministycznego (który skądinąd pragnę z tego miejsca pozdrowic). Pomimo przysypania Cixi przez autorkę tona pudru nie da sie nie zauważyć jak bezwzględna suka była pani Cesarzowa Matka.

To za czym przepadam w historii Państwa Środka to nieustanna i zupełnie beznadziejna pogon za jej choćby minimalnym zrozumieniem. Oswojeniem postaci i wydarzeń jakby wyjętych wprost z chińskiej opery. Z całym ich przedziwnym przerysowaniem i teatralnoscia. i fajnie bo książka az roi sie od pamiętnikarskich relacji ot takich jak choćby ta: "Yang Rui uporczywie pytał...