Podejście prezentowane przez Fredericksona to metoda użyteczna w sytuacjach, kiedy zgłaszający się po pomoc człowiek ma jakiś konkretny, życiowy problem do rozwiązania, kryzys wynikający z etapu życia, sytuacji rodzinnej Ta metoda jest jednak nieużyteczna do pracy z traumą i to różnego typu. Prawda, na którą autor tak kładzie nacisk, musi być podana w sposób strawny i w odpowiednim czasie, nie powinna być serwowana agresywnie i bez zrozumienia sytuacji człowieka, a niestety tak właśnie pracuje Frederickson. Niżej w opinii przeczytałam
"Dla kogo książka nie jest? Dla tego kto się bardzo boi (nie umie tolerować lęku) że jego psychopatologia wyjdzie na jaw i czuje, że nie będzie umiał sobie z nią poradzić. Na wszelki wypadek nie dawałabym tej książki osobom, które mogą mieć tendencje do obwiniania siebie."
I w tym problem, bo jeśli psychoterapeuta identyfikuje się w wewnętrznym surowym i agresywnym obiektem pacjenta to jest retraumatyzujące doświadczenie a nie psychoterapia. Jak każda metoda, także ta ma swoje możliwości i ograniczenia.

Podejście prezentowane przez Fredericksona to metoda użyteczna w sytuacjach, kiedy zgłaszający się po pomoc człowiek ma jakiś konkretny, życiowy problem do rozwiązania, kryzys wynikający z etapu życia, sytuacji rodzinnej Ta metoda jest jednak nieużyteczna do pracy z traumą i to różnego typu. Prawda, na którą autor tak kładzie nacisk, musi być podana w sposób strawny i w...

Spodobał mi się rozdział o regresyjnych mechanizmach obronnych.

Spodobał mi się rozdział o regresyjnych mechanizmach obronnych.

książka prezentująca z jednej strony myślenie psychodynamiczne i analityczne, z drugiej strony pokazująca jak interweniować by terapia była leczącym procesem a nie intelektualizowaniem

książka prezentująca z jednej strony myślenie psychodynamiczne i analityczne, z drugiej strony pokazująca jak interweniować by terapia była leczącym procesem a nie intelektualizowaniem

Wypowiem się jako nieterapeuta:
Książka kroi, robi operacje na sercu czytelnika posługując się jego umysłem - stawia w prawdzie (pokazuje jak różnego poziomu lęk aktywuje mechanizmy obronne abyśmy uciekli przed trudnymi emocjami). Konkretne przykłady rozmów z sesji terapeutycznych pomagają zauważyć jakie komunikaty i tendencje stosujemy względem samych siebie aby zasabotować swoje własne życie i cierpieć.
Nie chcesz cierpieć już dłużej i chcesz stanąć w prawdzie, zobaczyć jak sam się niszczysz i wziąć za to odpowiedzialność? Polecam przeczytać tą książkę. I wracać do niej co jakiś czas.
Jako, że treści pokazują prawdę, przed którą bardzo silnie uciekamy czytanie może powodować lęk i żal. Jest to jednak żal oczyszczający.
Książka również pomaga dostrzec te mechanizmy u innych, zrozumienie ich i wzbudza pragnienie pomocy.


Dla kogo książka nie jest? Dla tego kto się bardzo boi (nie umie tolerować lęku) że jego psychopatologia wyjdzie na jaw i czuje, że nie będzie umiał sobie z nią poradzić. Na wszelki wypadek nie dawałabym tej książki osobom, które mogą mieć tendencje do obwiniania siebie.

Wypowiem się jako nieterapeuta:
Książka kroi, robi operacje na sercu czytelnika posługując się jego umysłem - stawia w prawdzie (pokazuje jak różnego poziomu lęk aktywuje mechanizmy obronne abyśmy uciekli przed trudnymi emocjami). Konkretne przykłady rozmów z sesji terapeutycznych pomagają zauważyć jakie komunikaty i tendencje stosujemy względem samych siebie aby...