To była jedna z bardziej traumatycznych książek jakie czytałam. W trakcie czytania potrafiłam ją zamknąć i zacząć płakać. Płakałam nad losem bohaterów książki, swoim losem i moich przyjaciółek, które mi się zwierzają.

Książka składa się z dwóch części - z jednej strony historię opisuje mężczyzna, druga część to opowieść z punktu widzenia żony.

Czytając zastanawiałam się, gdzie w moim domu są pochowane kamery i podsłuchy, bo sytuacje tam opisane były jak żywcem wyjęte z naszego małżeństwa. Czy w każdym domu dzieje się to co tam opisane czy tylko u mnie i u bohaterów książki?

Kilka razy miałam ochotę potrząsnąć tą babą i naprawdę współczułam bohaterowi, że musi się z nią użerać. Ale jak pomyślałam, że mój mąż być może to samo przeżywa ze mną, to aż mi się głupio i wstyd robiło.

Zachowanie chłopa kilka razy było też tak denerwujące, że miałam ochotę przybić piątkę bohaterce, jak ona z nim wytrzymuje?

Po książce nie poczułam się lepiej. To taka depresyjna książka, coś jak "Mała zagłada, której nigdy nie zapomnę i sytuacji tam opisanych. Ale cieszę się, że ją przeczytałam. Problemy nakreślone są bardzo realistycznie i przedstawienie ich z obu punktów widzenia daje do myślenia.

To była jedna z bardziej traumatycznych książek jakie czytałam. W trakcie czytania potrafiłam ją zamknąć i zacząć płakać. Płakałam nad losem bohaterów książki, swoim losem i moich przyjaciółek, które mi się zwierzają.

Książka składa się z dwóch części - z jednej strony historię opisuje mężczyzna, druga część to opowieść z punktu widzenia żony.

Czytając zastanawiałam się,...