Niełatwa to rzecz, opowiadająca o życiu angielskiego scenarzysty i dramaturga, analizującego dogłębnie stosunki z najważniejszymi kobietami swego życia, wspominającego szczegóły dzieciństwa, dojrzewania, wracającego do miejsc, zdarzeń i czasów dla niego ważnych. Przegadana i trochę przeintelektualizowana.
Trudna dodatkowo przez wciąż i niespodziewanie zmieniającą się narrację (z pierwszej na trzecią osobę i z powrotem). Tekst ukomplikowany jest mnóstwem trudnych słów (merytokracja, kwietyzm, heurystyczny, zreifikować, strefa gnomiczna),cytatów (nie wszystkie tłumaczone),symboli, metafor i intelektualnych dysertacji, godnych absolwenta Oxfordu. Warto by było czytać z encyklopedią bo naprawdę wiele umyka (np. jeśli Jane siedzi "jak klasyczna Recamier"- trzeba umieć wywołać w pamięci obraz Davida). Podejrzewam również (chociaż nie sprawdziłam!),że tłumacz przełożył dość niechlujnie pewne fragmenty - tak dużo jest bowiem zdań po prostu niezrozumiałych.
Dlaczego więc tak się męczyłam przez 791 stron trudnego tekstu? bo jednak wiele jest tam interesujących spostrzeżeń, wartościujących nasz świat, pokazujących dojrzewanie człowieka z nieuchronną przemianą marzeń w lenistwo, niewinności - w umiejętność manipulacji, niedojrzałości - w cynizm.
Książka wymusza pracę intelektualną i zastanowienie, choćby takimi fragmentami: "Słowo jest najbardziej nieprecyzyjnym ze znaków. Tylko epoka opanowana obsesją naukowości mogła nie zauważyć, że jest to jego wielka zaleta, a nie brak. [...] Zamordowałbym swoją przeszłość, gdybym usiłował wywołać ją przed kamerą. A ponieważ nie mogę wywołać jej także w słowach, trzeba ją opisać, karmiąc się nadzieją, że obudzą one analogiczne doświadczenia w kręgu innych wspomnień i innej wrażliwości."
Tak właśnie rozumiem czytanie: wywoływanie własnego świata poprzez słowo, pochodzące z cudzego świata. Ale uprzytomnił mi to własnie John Fowles.

Niełatwa to rzecz, opowiadająca o życiu angielskiego scenarzysty i dramaturga, analizującego dogłębnie stosunki z najważniejszymi kobietami swego życia, wspominającego szczegóły dzieciństwa, dojrzewania, wracającego do miejsc, zdarzeń i czasów dla niego ważnych. Przegadana i trochę przeintelektualizowana.
Trudna dodatkowo przez wciąż i niespodziewanie zmieniającą się...

Przeintelektualizowana i przegadana historia egocentrycznego mężczyzny, chociaż warsztat pisarski bez zarzutu.Trochę taka literacka wydmuszka. Bardzo skomplikowane, psychologiczne autoanalizy bohaterów, za którymi kryją się bardzo proste i prozaiczne uczucia, nie zupełnie pozytywne.

Przeintelektualizowana i przegadana historia egocentrycznego mężczyzny, chociaż warsztat pisarski bez zarzutu.Trochę taka literacka wydmuszka. Bardzo skomplikowane, psychologiczne autoanalizy bohaterów, za którymi kryją się bardzo proste i prozaiczne uczucia, nie zupełnie pozytywne.

Tylko na półce...ach ten sentyment do Fowls'a

Tylko na półce...ach ten sentyment do Fowls'a

Chciałabym kiedyś móc spojrzeć wstecz , napisać taką książkę....

Chciałabym kiedyś móc spojrzeć wstecz , napisać taką książkę....

Przeczytałam dla klimatu lat pięćdziesiątych i siedemdziesiątych, bo na nich skupił się autor. Jest tam jak sądzę uchwycony pewien zakres aury owych czasów. Sam portret mężczyzny, jaki wykreował Fowles? No cóż, mam wrażenie że cała ta książka, to jest coś na kształt mowy obrończej na rzecz dość antypatycznej w sumie dla mnie postaci. Starałam się czytać bez uprzedzeń, ale nie zostałam przekonana. (powieść ma też mnie irytujące zabiegi formalne, częste zmiany perspektywy i narratora, do uchwycenie czasem dopiero po kilku akapitach)

Przeczytałam dla klimatu lat pięćdziesiątych i siedemdziesiątych, bo na nich skupił się autor. Jest tam jak sądzę uchwycony pewien zakres aury owych czasów. Sam portret mężczyzny, jaki wykreował Fowles? No cóż, mam wrażenie że cała ta książka, to jest coś na kształt mowy obrończej na rzecz dość antypatycznej w sumie dla mnie postaci. Starałam się czytać bez uprzedzeń, ale...

To jest bardzo spokojna powieść. Trochę autobiograficzna, trochę fikcyjna. Bardzo długo ją czytałam. W małych dawkach. Może dlatego, że momentami główny bohater irytował, a fabuła: mężczyzna i jego kobiety - trochę infantylna.

Jednak jak skończyłam miałam wrażenie, że przeczytałam wielkie dzieło. O człowieku. Portret psychologiczny postaci zarysowany naprawdę po mistrzowsku. Każda przewracana kartka zmusza do rozważania sensu człowieczeństwa, inspiruje do szukania w świecie indywidualnych wartości.

Ta książka jest nudna, ale bardzo wartościowa - tak jak większość ludzi.

To jest bardzo spokojna powieść. Trochę autobiograficzna, trochę fikcyjna. Bardzo długo ją czytałam. W małych dawkach. Może dlatego, że momentami główny bohater irytował, a fabuła: mężczyzna i jego kobiety - trochę infantylna.

Jednak jak skończyłam miałam wrażenie, że przeczytałam wielkie dzieło. O człowieku. Portret psychologiczny postaci zarysowany naprawdę po...

Powieść o mężczyźnie i kobietach w jego życiu - od czasów studenckich, choć i do dzieciństwa chwilami wspomnieniami wraca, do czasów późnej dojrzałości.

Fowles świetnie przedstawia portrety psychologiczne swoich postaci oraz drogę ich dojrzewania i tego, jak się zmieniali w swoim życiu.

Powieść o mężczyźnie i kobietach w jego życiu - od czasów studenckich, choć i do dzieciństwa chwilami wspomnieniami wraca, do czasów późnej dojrzałości.

Fowles świetnie przedstawia portrety psychologiczne swoich postaci oraz drogę ich dojrzewania i tego, jak się zmieniali w swoim życiu.

Powieść jest bardzo dobrze napisana, jednakże nie zachwyciła mnie. Główny bohater był męczący, wiecznie pogrążony w wewętrznych roztrząsaniach. Odniosłam wrażenie jakby trochę dorabiał wielkie teorie do usprawiedliwienia licznych romansów. Książka jest utrzymana w podobnym tonie co "Mag". Niekoniecznie spodoba się czytelnikom, którzy nie przepadają za psychologizowaniem w lekturze.

Powieść jest bardzo dobrze napisana, jednakże nie zachwyciła mnie. Główny bohater był męczący, wiecznie pogrążony w wewętrznych roztrząsaniach. Odniosłam wrażenie jakby trochę dorabiał wielkie teorie do usprawiedliwienia licznych romansów. Książka jest utrzymana w podobnym tonie co "Mag". Niekoniecznie spodoba się czytelnikom, którzy nie przepadają za psychologizowaniem w...

Ogólnie nie jestem zachwycona książkami Johna Fowlesa.

Ogólnie nie jestem zachwycona książkami Johna Fowlesa.

Książka po prostu nudna, z pretensjami do głębi psychologicznej i intelektualnej. Dialogi toporne.

Książka po prostu nudna, z pretensjami do głębi psychologicznej i intelektualnej. Dialogi toporne.