Drugi tom mnie nie zawiódł, na każdej stronie trwała akcja, bez zbędnego przynudzania. Ponowne spotkanie z Jasną i jej trupą, było o wiele lepsze od poprzedniego. Bardzo mi się podoba sposób prowadzenia i rozwinięcia elfiego uzdrowiciela. Jak na razie wszyscy są konsekwentnie zawarci w swoich ramach charakteru od początku, żaden z bohaterów nie zmienił się dla lub pod względem kogoś innego. Jednak zdecydowanie najlepszą postacią jest daezael uzdrowiciel. Bije na głowę jakiekolwiek normy i dostarcza nam tak niebywałej rozrywki że nie pozostaje nam nic innego jak płacz ze śmiechu. Jestem nawet skłonna napisać że to on trzyma czytelnika przy książce niźli cała plejada innych bohaterów. Główna postać męska jest prze mnie znienawidzona do szpiku kości. Jeszcze nigdy żadnej głównej postaci męskiej nienawidziłam tak jak tego tutaj. Tego nie da się opisać jak negatywnie jestem nastawiona do tego oziębłego skórkobańca. Co się tyczy samej fabuły, jak pisałam wcześniej jest bardzo aktywnie, jednak za dużo tego wszystkiego na raz, szczególnie tych negatywnych w skutkach działać, a mimo to z każdej sytuacji wychodzą z happy endem. Dosłownie. Za każdym razem, jakby ciężko i umierająco było, oni będą mieli szczęśliwe zakończenie, aż trafią w kolejne tarapaty. Ogólnie książka była dobra mimo kilku oczywistych wad, z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Drugi tom mnie nie zawiódł, na każdej stronie trwała akcja, bez zbędnego przynudzania. Ponowne spotkanie z Jasną i jej trupą, było o wiele lepsze od poprzedniego. Bardzo mi się podoba sposób prowadzenia i rozwinięcia elfiego uzdrowiciela. Jak na razie wszyscy są konsekwentnie zawarci w swoich ramach charakteru od początku, żaden z bohaterów nie zmienił się dla lub pod...