Krew na śniegu” Jo Nesbo

„Krew na śniegu” Jo Nesbo kupiłam on-line, w ciemno, pewnie jeszcze przed premierą, jak znam siebie i życie. Jakieś było moje zdumienie, kiedy okazało się, że to jakaś… rozbudowana nowela jest. Niemniej przeczytałam, bo Nesbo to ja pasjami. I powiem tak – zupełnie nie rozumiem, dlaczego wszyscy (albo niemal) się go czepiają (zerknęłam później w recenzje). Ta książka jest świetna, a główny bohater – Olav, choć stoi po drugiej stronie barykady, mógłby być godnym następca Harry’ego, gdyby tylko Nesbo mu na to pozwolił. „Krew…” nie jest może dziełem życia, ale hm… dlaczego miałaby nim być? Książka nie jest też dobrym wyborem, jeśli ktoś czyta raz na dekadę, a później używa tytułu, by móc głośno rozprawiać o literaturze (zwyczajowo odsyłam do Coelho, nazwisko którego muszę sprawdzać za każdym razem, gdy chcę o nim wspomnieć). Więcej luzu i dystansu.

Książka jest lekka, szybkosięczytająca, zgrabna, błyskotliwa i momentami niemal dowcipna – to świetny zalążek scenariusza (jest kilka widowiskowych akcji). Podobała mi się w niej absolutnie wszystko. Intrygująca i inteligentna fabuła – ostry początek, zwroty akcji i ślepe uliczki, po zdumiewające zakończenie. Bohaterowie – Olav (no naprawdę nietuzinkowa!) i Corina - wyraziści, fascynujący i zdecydowanie wielobarwni. Ujmujący jest sposób poprowadzenia wątków pobocznych, choć w wielu sytuacjach dominujących, takich jak miłość czy dylematy moralne. Podoba mi się język i błyskotliwa narracja. Wszystko w tej książce wydaje mi się zasadne, zamierzone, celowe. To, co ma być przerysowane – jest; to, co ma być subtelne - subtelne jest. Naprawdę wiele bym mogła o niej pisać, ale nie chcę wchodzić w fabułę, bo tak sobie postanowiłam.

Powiem tyle – „mikrooobjętość” to nie zarzut, choć wiadomo, że z Nesbo mogłabym spędzić o wiele więcej czasu. Ale nie ma w książce niczego, co jest infantylne, słabe czy płaskie. Ona jest po prostu… fajna. To książka na wieczór, urlop, lato – po prostu. Nie jest to głupia książka o nikim i niczym, ale nie świrujmy i w kontekście oczekiwań nie traktujmy jej tak, jakby była rozprawą o sensie życia. To po prostu błyskotliwa sensacja, która wyszła spod pióra zdolnego i inteligentnego pisarza o nieco pokręconym umyśle (za co go uwielbiam).

https://www.facebook.com/rybaczytaipisze?_rdr=p

Krew na śniegu” Jo Nesbo

„Krew na śniegu” Jo Nesbo kupiłam on-line, w ciemno, pewnie jeszcze przed premierą, jak znam siebie i życie. Jakieś było moje zdumienie, kiedy okazało się, że to jakaś… rozbudowana nowela jest. Niemniej przeczytałam, bo Nesbo to ja pasjami. I powiem tak – zupełnie nie rozumiem, dlaczego wszyscy (albo niemal) się go czepiają (zerknęłam później w...