Ostatnie tomy i ich zakończenia zawsze są gorzko-słodkie. Słodkie, ponieważ nareszcie możemy dowiedzieć się, jak kończy się historia, której biegiem od pewnego - dłuższego lub krótszego - czasu podążamy. Gorycz jednak nieuchronnie się przebije, w mniejszej lub większej dawce - po prostu dlatego, że musimy rozstać się z bohaterami, z którymi do tej pory się zżyliśmy, opuścić świat przedstawiony, w którym już zdążyliśmy się zadomowić.

"Pieczęć robaka" dobrze ilustruję tę tezę. Jest godnym ostatnim tomem, rozwiązującym wątki z poprzednich i rozstrzygającym dalsze losy postaci. Być może niektóre linie fabularne mogłyby zostać bardziej... dopieszczone, ale biorąc pod uwagę ich wielość, tom zapewne rozrósłby się wówczas do rozmiaru dwóch ;)

Gorycz mogą też wywołać śmierci pewnych postaci. O tak, finał jest na miarę serii, więc sporo bohaterów ginie - zresztą, w poprzednich tomach też się to nieraz zdarzało, więc wytrwali czytelnicy nie powinni się zdziwić. Nie martwcie się, nie jest to "Gra o tron", a jedynie zachowanie realizmu.

Co mnie troszkę ubodło, to okładka - ponieważ tak bardzo różni się od stylu poprzednich, do którego zdążyłam się już przyzwyczaić. Oczywiście, to nic ważnego w porównaniu do fabuły, ot, szczegół.

Podsumowując całą serię - rewelacja. Niekonwencjonalne fantasy przemycające nieco historii wojen światowych, z dopracowanymi światem przedstawionym, postaciami i fabułą. Z tego, co pamiętam, początek był dość trudny, potrzeba było czasu, by się wdrożyć - ale potem już z górki i to w jakim stylu! Warto! :D

Ostatnie tomy i ich zakończenia zawsze są gorzko-słodkie. Słodkie, ponieważ nareszcie możemy dowiedzieć się, jak kończy się historia, której biegiem od pewnego - dłuższego lub krótszego - czasu podążamy. Gorycz jednak nieuchronnie się przebije, w mniejszej lub większej dawce - po prostu dlatego, że musimy rozstać się z bohaterami, z którymi do tej pory się zżyliśmy, opuścić...