Odniosłam wrażenie, że to książka aby coś udowodnić. A bardzo tego wrażenia nie lubię. Niemniej oryginalna, w treści i formie.

Odniosłam wrażenie, że to książka aby coś udowodnić. A bardzo tego wrażenia nie lubię. Niemniej oryginalna, w treści i formie.

Nie jest to książka z górnej półki, ale jest unikalna. Specyfika pisarstwa Nothomb jest... jedyna w swoim rodzaju (wcześniej czytałam Dziennik jaskółki) i z mojego punktu widzenia są to książki, które w jakiś sposób zapadają w pamięć.
To, co bardzo mi się podobało, to szczególne podejście do rozliczania historii, dobra i zła, różnych perspektyw. Taka filozofia w mniejszym wydaniu.

Sama książka jest cieniutka, 130 stron i praktycznie nic ponad dialogi.

Nie jest to książka z górnej półki, ale jest unikalna. Specyfika pisarstwa Nothomb jest... jedyna w swoim rodzaju (wcześniej czytałam Dziennik jaskółki) i z mojego punktu widzenia są to książki, które w jakiś sposób zapadają w pamięć.
To, co bardzo mi się podobało, to szczególne podejście do rozliczania historii, dobra i zła, różnych perspektyw. Taka filozofia w mniejszym...

Lekko męcząca.
Miejscami błyskotliwe i zabawne dialogi, jednak trochę nużące i przydługie.
Podczas czytania tytuł "Peplum" od razu skojarzył mi się z polskim "paplać"...

Lekko męcząca.
Miejscami błyskotliwe i zabawne dialogi, jednak trochę nużące i przydługie.
Podczas czytania tytuł "Peplum" od razu skojarzył mi się z polskim "paplać"...

Uroczy idiotyzm, przez całą książkę każący się zastanawiać, czy autorka jest tak niemądra, czy celowo robi sobie z nas jaja. Mając w pamięci inną jej książkę, gdzie bohaterka uzbierała miednicę rtęci ze stłuczonych termometrów, zaczęłam podejrzewać, że niestety jednak to pierwsze. Zakończenie - jedna wielka "niestykowka", jak mawiają Rosjanie - zdaje się przyznawać mi rację. Ale autorka musiała gdzieś wykorzystać swój notatniczek ze złotymi myślami. Niektóre są całkiem niezłe i dla nich warto przeczytać książkę. Zwłaszcza na czasie jest motyw ze sposobem rozwiązania konfliktu globalnej Północy z globalnym Południem. Za te ciekawe niewykorzystane zalążki fabularne - dodatkowa gwiazdka.

Uroczy idiotyzm, przez całą książkę każący się zastanawiać, czy autorka jest tak niemądra, czy celowo robi sobie z nas jaja. Mając w pamięci inną jej książkę, gdzie bohaterka uzbierała miednicę rtęci ze stłuczonych termometrów, zaczęłam podejrzewać, że niestety jednak to pierwsze. Zakończenie - jedna wielka "niestykowka", jak mawiają Rosjanie - zdaje się przyznawać mi...

Dosc oryginalna ksiazka, gdyz od poczatku do konca zawiera same dialogi. Kilka blyskotliwych ripost nie zasluguje jednak, aby te ksiazke uznac za wybitna. Ze wzgledu na objetosc - czyta sie szybko. Niestety, szybko sie tez o niej zapomina...

Dosc oryginalna ksiazka, gdyz od poczatku do konca zawiera same dialogi. Kilka blyskotliwych ripost nie zasluguje jednak, aby te ksiazke uznac za wybitna. Ze wzgledu na objetosc - czyta sie szybko. Niestety, szybko sie tez o niej zapomina...

Właściwie to książka wydaje się niezła, obiektywnie rzecz ujmując, ale jakoś nie podbiła mojego serca.
Zabawy językiem i riposty obu stron są interesujące, ale trudno się oprzeć wrażeniu, że książka pozostawia niedosyt. Taki musiał być zamysł, ale szkoda, naprawdę szkoda, że historia społeczeństwa przyszłości nie została rozwinięta.

Dopiero po dłuższym zastanowieniu zdałam sobie sprawę, że Nothomb przemyciła także wątek antyutopijny - pomysł dobry, ale powtarzam - szkoda, że nie rozwinięty.

Właściwie to książka wydaje się niezła, obiektywnie rzecz ujmując, ale jakoś nie podbiła mojego serca.
Zabawy językiem i riposty obu stron są interesujące, ale trudno się oprzeć wrażeniu, że książka pozostawia niedosyt. Taki musiał być zamysł, ale szkoda, naprawdę szkoda, że historia społeczeństwa przyszłości nie została rozwinięta.

Dopiero po dłuższym zastanowieniu zdałam...

Świetnie napisana, niebanalna, z bardzo inteligentnym humorem, który przypadł mi do gustu. Nie mogę wyjść z podziwu, skąd autorka bierze te pomysły. Rewelacja!

Świetnie napisana, niebanalna, z bardzo inteligentnym humorem, który przypadł mi do gustu. Nie mogę wyjść z podziwu, skąd autorka bierze te pomysły. Rewelacja!

Książka w całości złożona z dialogu, ale - jak w przypadku wszystkich powieści i powiastek Amelie Nothomb - nie mogłam się oderwać. Cięty język, słowne utarczki, sarkazm, ironia, specyficzne poczucie humoru... O treści nie będę się wypowiadać, opis wydawcy i tak wiele zdradza, a cała przyjemność z lektury polega na tym, by samemu odkryć, dokąd zaprowadzi bohaterów ten długi dialog. Napiszę tylko tyle, że miłośnicy literackich zabaw, odniesień i gier, a przede wszystkim ciętego słowa będą zachwyceni, a przynajmniej - zadowoleni.

Książka w całości złożona z dialogu, ale - jak w przypadku wszystkich powieści i powiastek Amelie Nothomb - nie mogłam się oderwać. Cięty język, słowne utarczki, sarkazm, ironia, specyficzne poczucie humoru... O treści nie będę się wypowiadać, opis wydawcy i tak wiele zdradza, a cała przyjemność z lektury polega na tym, by samemu odkryć, dokąd zaprowadzi bohaterów ten długi...

Jak dla mnie nieporozumienie- choć krótka nie zmogłam. Denerwuje mnie zamierzona, naciągana stylizacja na "dialog filozoficzny" (przynajmniej w ten sposób zachwalała mi bibliotekarka, której wcale o to nie prosiłam nawiasem mówiąc...). Bardzo prawdopodobne, że to wina tłumaczenia, brzmi syntetycznie, nieznośnie sztucznie. W zestawieniu z moją ukochaną "Mają" wypada blado i traci ostatnie dwie gwiazdki, które byłam jeszcze w stanie przyznać, zanim nie nasunęło mi się to porównanie- jeśli miałabym polecić książkę przygodowo filozoficzną, to tylko "Maję", której z przyjemnością pozostaję wierna.

Jak dla mnie nieporozumienie- choć krótka nie zmogłam. Denerwuje mnie zamierzona, naciągana stylizacja na "dialog filozoficzny" (przynajmniej w ten sposób zachwalała mi bibliotekarka, której wcale o to nie prosiłam nawiasem mówiąc...). Bardzo prawdopodobne, że to wina tłumaczenia, brzmi syntetycznie, nieznośnie sztucznie. W zestawieniu z moją ukochaną "Mają" wypada blado i...

Ta książka jest jak jazda kolejką górską bez trzymanki!
Jeden nieprzerwany,niepodzielony na rozdziały dialog,w którym zawarte jest,zdaje się,dosłownie wszystko-dywagacje na temat podziałów społecznych,biedy,transcendentaliów,polityki tuż obok uwag o wielorybach,modzie,literaturze i młodzieńczych zadurzeniach (niestety wywołuje to chwilami zmęczenie i uczucie przeładowania,ale da się nad tym przejść do porządku dziennego).
Ekscentryczna,niekonwencjonalna,błyskotliwa,cyniczna-Amelie Nothomb w pełni formy!
Belgijka należy podobno do tych autorów,których albo się uwielbia (należę do tej grupy),albo nie cierpi,jednak czasu przeznaczonego na przeczytanie tej książeczki z pewnością nikt nie nazwie straconym.

Dodatkowy plus należy się wydawnictwu za szatę graficzną polskiego wydania,w moim odczuciu bijącą na głowę wydanie francuskie-a to się nieczęsto zdarza.

Ta książka jest jak jazda kolejką górską bez trzymanki!
Jeden nieprzerwany,niepodzielony na rozdziały dialog,w którym zawarte jest,zdaje się,dosłownie wszystko-dywagacje na temat podziałów społecznych,biedy,transcendentaliów,polityki tuż obok uwag o wielorybach,modzie,literaturze i młodzieńczych zadurzeniach (niestety wywołuje to chwilami zmęczenie i uczucie...