Dobra :)

Dobra :)

Dochodzę do wniosku, że William Wisting jest jednym z bardziej lubianych bohaterów - śledczych. Jest to postać najbardziej ludzka, pełna empatii, a co najważniejsze do bólu uczciwa (tego mi chyba najbardziej brakuje w naszej polskiej rzeczywistości). Chciałabym, aby cały cykl był równie dobry.

Dochodzę do wniosku, że William Wisting jest jednym z bardziej lubianych bohaterów - śledczych. Jest to postać najbardziej ludzka, pełna empatii, a co najważniejsze do bólu uczciwa (tego mi chyba najbardziej brakuje w naszej polskiej rzeczywistości). Chciałabym, aby cały cykl był równie dobry.

Cykl ma lepsze i gorsze części; tę zdecydowanie zaliczam do tej pierwszej kategorii.

Cykl ma lepsze i gorsze części; tę zdecydowanie zaliczam do tej pierwszej kategorii.

Ta książka podobała mi się najbardziej z przeczytanych dotychczas w serii. Jest w niej tempo, napięcie, żmudne dochodzenie do prawdy. I wreszcie nie przestępczość zorganizowana. Od początku czytania serii wystawiam dosyć przeciętne oceny tym książkom, ale czułam, że trafię w końcu na taką, która mi się bardzo spodoba.
Może i ocena 8 jest trochę zawyżona, ale co tam.
Cieszę się, że syn Wistinga nie zaginął w czeluściach, że działania Line wreszcie przynoszą jakieś pozytywne skutki, a nie tylko przeszkadzają ojcu w działaniach. Dobrze, że Tommy Kvanter jest taką niejednoznaczną postacią.

Szkoda trochę Suzanne, ale to takie... realne. Swoją drogą, to czego ona się spodziewała po związku z policjantem? Codziennych podwieczorków o 17:00 i oglądania telenowel? Sama też bardzo poświęca się swojej pracy. Ale z drugiej strony... może to być szansa na zbliżenie się Wistinga i Torunn. Której chyba jakoś zabrakło w tej części, bo wcześniej była bardzo obecna. Ja im kibicuję.

Śledztwo jest przeciekawe, całe to szukanie powiązań w aktach i w sytuacji obecnej. Ustalenie tożsamości dwóch różnych przestępców - mordercy i fałszerza dowodów. Co do mordercy, to byłam pewna kto, a osoba fałszerza... cóż, okazała się bardzo wygodna dla Williama.

Ta książka podobała mi się najbardziej z przeczytanych dotychczas w serii. Jest w niej tempo, napięcie, żmudne dochodzenie do prawdy. I wreszcie nie przestępczość zorganizowana. Od początku czytania serii wystawiam dosyć przeciętne oceny tym książkom, ale czułam, że trafię w końcu na taką, która mi się bardzo spodoba.
Może i ocena 8 jest trochę zawyżona, ale co tam.
Cieszę...

Ha, pierwszą ćwiartkę książki czytałam bez przekonania. Wątek zawieszenia policjanta i kreta wydawał mi się mało interesujący, a później nie mogłam się oderwać. Mimo że sprawców zarówno sprawy fałszowania dowodów jak i zabójstw dało się domyśleć albo wstępnie wytypować w trakcie czytania, to nie zmieniało to frajdy z czytania, druga połowa księżki przeczytana jednym tchem.

Ha, pierwszą ćwiartkę książki czytałam bez przekonania. Wątek zawieszenia policjanta i kreta wydawał mi się mało interesujący, a później nie mogłam się oderwać. Mimo że sprawców zarówno sprawy fałszowania dowodów jak i zabójstw dało się domyśleć albo wstępnie wytypować w trakcie czytania, to nie zmieniało to frajdy z czytania, druga połowa księżki przeczytana jednym tchem.

Książka strasznie słaba, bez akcji, zaskakujących zwrotów akcji oraz naciągana fabułą. Może moja niska ocena wynika z tego, że spodziewałem się rasowego kryminału, oceny na stronie mogły mnie utwierdzić w tym przekonaniu a dostałem miałką historyjkę... cos jak serial W11 z rasowymi kryminałami jak np Broadchurch. Doczytałem ją do końca by sprawdzić kiedy zacznie się coś dziać i okazało się, że sprawa się krystalizuje na ostatnich kilkudziesięciu stronach a 2/3 książki to rozwlekłe opowieści wątków prywatnych detektywa, wystroju knajpy w której siedzi, samochodu którym jedzie i okolicy w której jest i innych rzeczy które do niczego nie są potrzebne. Nie polecam do zabicia czasu w nudne wieczory bo z nią będą jeszcze nudniejsze. To moja opinia na temat książki, pewnie wiele osób się ze mną nie zgodzi ale o gustach się nie rozmawia.

Książka strasznie słaba, bez akcji, zaskakujących zwrotów akcji oraz naciągana fabułą. Może moja niska ocena wynika z tego, że spodziewałem się rasowego kryminału, oceny na stronie mogły mnie utwierdzić w tym przekonaniu a dostałem miałką historyjkę... cos jak serial W11 z rasowymi kryminałami jak np Broadchurch. Doczytałem ją do końca by sprawdzić kiedy zacznie się coś...

Zastanawiam się czy znam pisarza, który tak skrupulatnie opisywałby przeprowadzane śledztwo i poświęcał mu tyle uwagi. Chyba tylko Jeffery Deaver w cyklu z Rhymem i Sachs przychodzi mi do głowy. Aczkolwiek tam wszystko wydaje się bardziej skomplikowane. Tutaj otrzymujemy jakby bardziej ludzki wymiar śledztw. No i fabuła jest zdecydowanie inna. Autorzy poruszają się w zupełnie innych obszarach.

Komisarz William Wisting tym razem musi zmierzyć się ze sprawą z przeszłości, która uderza w niego. Zostaje zawieszony w związku z fałszowaniem dowodów w sprawie sprzed siedemnastu lat. Myślę, że nie będzie spoilerem fakt, że z tego wyjdzie. Wystarczy spojrzeć ile tomów jeszcze zostało. Policjanta wspiera kilka osób, oczywiście kluczową rolę odgrywa jego córka Line.

Tak naprawdę fabuła przez prawie całą książkę jest spokojna. Mamy dwa równoległe śledztwa. Jedno w sprawie Wistinga, drugie w sprawie morderstwa, którym zajmuje się Line. Komisarz ma nieco utrudnione zadanie, gdyż nie może pracować w normalnych warunkach, ale tym bardziej widzimy jego skrupulatność, ludzkie oblicze i zdolność dedukcji. Pan Horst, o czym wspominałem przy kilku recenzjach był przez wiele lat szefem wydziału śledczego. W kwestii wiarygodności można mu zaufać. Zna się na tym jak mało kto.

Końcówka powieści jest niesamowicie dobra, pełna emocji. Może odzwyczaiłem się od kryminałów, bo ostatnio poświęcałem im mało czasu, ale mocno mną ruszyła. Pewnie ze względu na tematykę. Autor wyrobił sobie niesamowity styl, bardzo drobiazgowy i prawdziwy, który ciężko znaleźć, który na pewno zasługuje na uwagę. Polecam całą serię, najlepiej zacząć od początku. Wisting stał się jedną z moich ulubionych postaci literackich.

Zastanawiam się czy znam pisarza, który tak skrupulatnie opisywałby przeprowadzane śledztwo i poświęcał mu tyle uwagi. Chyba tylko Jeffery Deaver w cyklu z Rhymem i Sachs przychodzi mi do głowy. Aczkolwiek tam wszystko wydaje się bardziej skomplikowane. Tutaj otrzymujemy jakby bardziej ludzki wymiar śledztw. No i fabuła jest zdecydowanie inna. Autorzy poruszają się w...

Dla mnie to najlepsza powieść autora, z wielu które dotychczas przeczytałam. Ty nie ma czasu na nudę, tu wszystko jest dokładnie przemyślane i mistrzowsko napisane.
Wisting ma kłopoty , bo człowiek skazany za morderstwo kobiety po 17 latach wyszedł na wolność i teraz chce udowodnić, że był niewinny a dowody przeciwko niemu były sfabrykowane. A ponieważ to Wisting prowadził śledztwo, do czasu wyjaśnienia sprawy zostaje zawieszony. Ale to wcale nie oznacza, że pogodził się z losem, tylko na własną rękę stara się udowodnić swoją niewinność i co się wtedy tak naprawde wydarzyło.
Tymczasem jego córka Line jako dziennikarka zajmuje się sprawą zamordowanego w miasteczku starszego mężczyzny, przy zwłokach którego siedział pies. Nawet nie przypuszcza, że prowadzone przez nią dziennikarskie śledztwo w pewnym momencie pomoże jej ojcu w oczyszczeniu się z zarzutów.
Bardzo dynamiczna akcja, w zasadzie na każdej stronie coś się dzieje.Nie można się od tej powieści oderwać, bo ciekawość co dalej każe czytać dalej i dalej.
A autor świetnie myli tropy co tylko podsyca naszą ciekawość aż do ostatniej strony i zaskakującego zakończenia.
Świetna powieść, którą powinien przeczytać każdy miłośnik dobrych kryminałów a niektórzy nasi pisarze powieści sensacyjnych powinni się uczyć jak pisać dobre powieści sensacyjne właśnie od tego mistrza.

Dla mnie to najlepsza powieść autora, z wielu które dotychczas przeczytałam. Ty nie ma czasu na nudę, tu wszystko jest dokładnie przemyślane i mistrzowsko napisane.
Wisting ma kłopoty , bo człowiek skazany za morderstwo kobiety po 17 latach wyszedł na wolność i teraz chce udowodnić, że był niewinny a dowody przeciwko niemu były sfabrykowane. A ponieważ to Wisting prowadził...

Sprawa po 17 latach wraca na wokandę, czy dowody które zostały zebrane wtedy zostały sfałszowane. Wisting ma duże problemy, bo to On prowadził sprawę. Wisting zostaje zawieszony w obowiązkach i nie może brać udział w zabójstwie Jonasa Ravneberga. Sprawy obie się ze sobą powiązane. Walka z czasem kolejne porwanie młodej dziewczyny. Całe śledztwo i wynik może zaskoczyć czytelnika. Nic nie dzieje się przez przypadek,

Sprawa po 17 latach wraca na wokandę, czy dowody które zostały zebrane wtedy zostały sfałszowane. Wisting ma duże problemy, bo to On prowadził sprawę. Wisting zostaje zawieszony w obowiązkach i nie może brać udział w zabójstwie Jonasa Ravneberga. Sprawy obie się ze sobą powiązane. Walka z czasem kolejne porwanie młodej dziewczyny. Całe śledztwo i wynik może zaskoczyć...

Ósmy raz towarzyszymy norweskiemu śledczemu Williamowi Wistingowi. Tym razem wracamy do sprawy sprzed siedemnastu lat, kiedy to prowadził swoją pierwszą poważną sprawę. Skazany w tedy morderca wychodzi właśnie na wolność i zgłasza, że podczas śledztwa podłożono dowody świadczące przeciw niemu. Wisting zostaje zawieszony i oskarżony o manipulację. Zaczyna badać sprawę pod innym kątem - kto z jego zaufanych ludzi mógł zrobić takie świństwo? Pomaga mu m.in. córka i emerytowany technik kryminalistyczny. Z poprzednich części wiemy, że Wisting ma zdrowy kręgosłup moralny, kibicujemy więc, by jak najszybciej odkrył, kto wpakował go w takie bagno. Odpowiedź przychodzi, jak zwykle, z najmniej spodziewanej strony. Horst nie pozwala się czytelnikowi nudzić :)

Ósmy raz towarzyszymy norweskiemu śledczemu Williamowi Wistingowi. Tym razem wracamy do sprawy sprzed siedemnastu lat, kiedy to prowadził swoją pierwszą poważną sprawę. Skazany w tedy morderca wychodzi właśnie na wolność i zgłasza, że podczas śledztwa podłożono dowody świadczące przeciw niemu. Wisting zostaje zawieszony i oskarżony o manipulację. Zaczyna badać sprawę pod...