Książka, która nie daje odpowiedzi ale zadaje pytania.

Jaką wartość ma młodość i ile potrafiłbym zapłacić za nią, żeby jej nie tracić? Czy rady ludzi wokół są faktycznie dla mojego dobra? Czyich rad powinienem słuchać? Jak bardzo potrafię ulec własnym podszeptom? Jakimi wartościami będę je sobie tłumaczyć? Czym jest dla mnie Piękno, Przyjaźń, Miłość czy Niewinność?

Podczas lektury wielokrotnie zastanawiałem się jak bardzo przypominam Doriana i jego podejście do życia. Czy w moim otoczeniu znajduje się ów lord Henry z jego osobliwym podejściem do życia? A może Basil? Pytań było oczywiście więcej i były one głębsze ale zadać ich tutaj nie mogę bo ocierałoby się to o spoilerowanie :)

Książka wielowymiarowa zachęcająca do zastanowienia się nad własną postawą i nad własną naturą. Myślę, że do dziś budzi kontrowersje. I dobrze.

Książka, która nie daje odpowiedzi ale zadaje pytania.

Jaką wartość ma młodość i ile potrafiłbym zapłacić za nią, żeby jej nie tracić? Czy rady ludzi wokół są faktycznie dla mojego dobra? Czyich rad powinienem słuchać? Jak bardzo potrafię ulec własnym podszeptom? Jakimi wartościami będę je sobie tłumaczyć? Czym jest dla mnie Piękno, Przyjaźń, Miłość czy Niewinność? ...

Potwornie piękna powieść.
Barwna, ciekawa. Wszechstronna. Niesamowicie oddająca klimat epoki, z licznymi odniesieniami. Bardzo nietuzinkowe pochylenie się nad bohaterami. Pełna kontrowersyjnych teorii i poglądów.
Klasa.

Potwornie piękna powieść.
Barwna, ciekawa. Wszechstronna. Niesamowicie oddająca klimat epoki, z licznymi odniesieniami. Bardzo nietuzinkowe pochylenie się nad bohaterami. Pełna kontrowersyjnych teorii i poglądów.
Klasa.

Rozumiem dlaczego jest klasyką literatury. Jednak nie zachwyciła mnie :( stąd tylko 6

Rozumiem dlaczego jest klasyką literatury. Jednak nie zachwyciła mnie :( stąd tylko 6

Książka napisana w duchu przekonań niektórych bohaterów. Zdecydowanie dla kogoś, kto opisowość stawia nad treścią.

Książka napisana w duchu przekonań niektórych bohaterów. Zdecydowanie dla kogoś, kto opisowość stawia nad treścią.

O książce wiedziałem tyle, że jest i do jakiego gatunku należy.
Zupełnie nie wiedziałem czego się spodziewać, do momentu, kiedy przeczytałem opis, który mnie zaintrygował.
Zaczęło się super, opowieść o chłopaku przepięknej urody, intrygującym środowisko w wymiarze towarzyskim i obyczajowym.
Jednak pomimo, że fabuła toczy się w spójny sposób, tzn. ukazywana jest przemiana bohatera będąca skutkiem "życzenia", o tyle jakoś brakuje tu jakby wypłenienia, wydarzeń. Mamy początek, koniec, ale to co pomiędzy - jakby jest niewystarczające dla dramatycznego obrazu wydarzeń i konsekwencji.
Bohater główny - popadający w skrajności narcyz.
Język jakim napisano książkę - przepiękny.
Sporo egzystencjalnych przemyśleń. Świat w ujęciu męskim i z tegoż punktu widzenia opisany. Refleksje na temat przemijającej młodości, urody i wartości.
Książkę na pewno warto przeczytać. Polecam.

O książce wiedziałem tyle, że jest i do jakiego gatunku należy.
Zupełnie nie wiedziałem czego się spodziewać, do momentu, kiedy przeczytałem opis, który mnie zaintrygował.
Zaczęło się super, opowieść o chłopaku przepięknej urody, intrygującym środowisko w wymiarze towarzyskim i obyczajowym.
Jednak pomimo, że fabuła toczy się w spójny sposób, tzn. ukazywana jest przemiana...

Wracam co jakiś czas, bo to jedna z moich ulubionych powieści.

Znielubiłem się bardzo za pierwszą refleksję, jaka przyszła mi tym razem do głowy, gdy zastanawiałem się, jak krótko opisać „Portret Doriana Graya”. A było to „pyszny”. Nie lubię kulinarnych przymiotników w opisach spraw dalekich od kuchni, ale nie poradzę, że właśnie to słowo brzęczało mi w głowie, gdy po raz kolejny odkładałem najsłynniejszą powieść Wilde'a.

A potem doszedłem do wniosku, że ta historia przebrana we współczesny entourage byłaby zaskakująco „świeża”. I jeszcze „soczysta” i w ogóle „idealnie doprawiona” humorem i erudycją.

I tylko szkoda, że nie będzie dokładki. Dobrze więc, że "Portret" nawet odgrzewany smakuje wyśmienicie.

Wracam co jakiś czas, bo to jedna z moich ulubionych powieści.

Znielubiłem się bardzo za pierwszą refleksję, jaka przyszła mi tym razem do głowy, gdy zastanawiałem się, jak krótko opisać „Portret Doriana Graya”. A było to „pyszny”. Nie lubię kulinarnych przymiotników w opisach spraw dalekich od kuchni, ale nie poradzę, że właśnie to słowo brzęczało mi w głowie, gdy po raz...

Książka mojego życia, którą przeczytałam już trzy razy i będę pewnie do niej jeszcze wracać.
Dzięki niej poznałam Oscara, uwielbiam, moja ulubiona książka.

Książka mojego życia, którą przeczytałam już trzy razy i będę pewnie do niej jeszcze wracać.
Dzięki niej poznałam Oscara, uwielbiam, moja ulubiona książka.

Ta książka im dalej się czyta tym bardziej jest zaskakująca. Znakomicie poprowadzona fabuła.

Ta książka im dalej się czyta tym bardziej jest zaskakująca. Znakomicie poprowadzona fabuła.

Przeczytałam z powodu wielu poleceń i zachwytów nad tą książką. Osobiście uważam, że jest dobra chociaż nie zachwyciła mnie tak jak tego oczekiwałam.

Przeczytałam z powodu wielu poleceń i zachwytów nad tą książką. Osobiście uważam, że jest dobra chociaż nie zachwyciła mnie tak jak tego oczekiwałam.

Ciekawa, choć dało się wyczuć, że Wilde przed wydaniem książki (która uprzednio ukazała się w miesięczniku) postanowił wzbogacić narrację o charakterystykę Doriana Gray'a. Za ich sprawą fabuła nieco się wlokła. Mimo to warto przeczytać.

Ciekawa, choć dało się wyczuć, że Wilde przed wydaniem książki (która uprzednio ukazała się w miesięczniku) postanowił wzbogacić narrację o charakterystykę Doriana Gray'a. Za ich sprawą fabuła nieco się wlokła. Mimo to warto przeczytać.