Do sięgnięcia po książkę skusiły mnie dwie rzeczy: ciekawy tytuł i ładna okładka. Niestety większość zalet już zdążyłam opisać we wcześniejszym zdaniu. Treść powieści jest na poziomie dobrego bloga pisarskiego, a nie książki, która została wydana. Wiem, że jest kierowana do nastoletnich odbiorców, ale jednak pojawia się w niej mnóstwo nielogicznych spraw:
- Przyszła żona księcia nie jest wcale edukowana, więc ciekawe jakby w przyszłości miała podjąć swoją rolę, skoro jest analfabetką, o nauce etykiety nie wspominając.
- Nie może sama poruszać się po zamku chociaż wszyscy panicznie się jej boją, nie ma dla niej zagrożenia.
- Jej strażnikiem zostaje mężczyzna, pochodzący z wrogiego państwa i tu zaczyna się kalejdoskop głupot: podaje się za farmera, ale walczy lepiej niż wyszkoleni rycerze, nie tylko pełni rolę ochroniarza ale też służącego, który rozpala w kominku i przynosi jedzenie (przecież na zamku od tego jest służba!), królowa pozwoliła mu na pilnowanie 24h na dobę głównej bohaterki, chociaż wiedziała, że mężczyzna ma zupełnie inne poglądy na sprawy związane z wierzeniami, co spowodowało załamanie wiary bohaterki (a jej wiara była kluczowa w funkcjonowaniu królestwa). Poza tym zatrudniła go nie patrząc na to, że może być potencjalnym szpiegiem. Ogólnie dostanie przez tą postać roli strażnika głównej bohaterki jest absurdalne i nieuzasadnione. Bo stwierdzenie, że nikt nie chciał podjąć się takiej pracy w państwie, w którym jest monarchia jest głupie. Jeden rozkaz królowej i puff odpowiedni strażnik znaleziony.
- Są też inne kwiatki, których już nie będę wypisywać.
Ciekawą sprawą jest tytułowy obrzęd zjadania grzechów, za to daje duży plus i jestem ciekawa czy autorka wymyśliła go sama od zera, czy też zainspirowała się zwyczajem, który gdzieś funkcjonował.
Trochę irytujące staje się nieustanne powtarzanie, że ludzie religijni są naiwni, a ich państwa zacofane. Ile można mielić stereotypy. Poza tym wątek siostry, która pozostała w domu wygląda na podpatrzony z Igrzysk Śmierci.

Kiedy trafiam na książkę taką jak ta, to mam wrażenie, że w dzisiejszych czasach bardzo łatwo jest opublikować tekst, którego się nie przemyślało i jeszcze na tym fajnie zarobić.

Do sięgnięcia po książkę skusiły mnie dwie rzeczy: ciekawy tytuł i ładna okładka. Niestety większość zalet już zdążyłam opisać we wcześniejszym zdaniu. Treść powieści jest na poziomie dobrego bloga pisarskiego, a nie książki, która została wydana. Wiem, że jest kierowana do nastoletnich odbiorców, ale jednak pojawia się w niej mnóstwo nielogicznych spraw:
- Przyszła żona...