Cykl powieści o policjantach z Lipowa Katarzyny Puzyńskiej rozwija się coraz lepiej.
W zasadzie mogę powtórzyć wszystkie swoje pozytywne oceny dotyczące poprzedniej części „Trzydziesta pierwsza” i daję dodatkowy plus za powrót Klementyny Kopp.
Podobał mi się pomysł fabuły tradycyjnie rozpisanej w różnych planach czasowych.
„Z jednym wyjątkiem”, podobnie jak poprzednie części, napisane jest w konwencji soft kryminału z mocno rozbudowaną warstwą społeczno-obyczajową, co sprawia, że mimo pokaźnej objętości czytało mi się ją lekko i z dużą przyjemnością. Oczywiście, nie ma tu zawrotnego tempa, akcja toczy się niespiesznie, zdarzają się nawet momenty dłużyzn, ale rekompensuje to spójność wątków, które w logiczny sposób zbiegają się w zaskakującym finale. Muszę przyznać, że nawet perypetie rodzinne i osobiste głównych bohaterów już mnie tak nie drażniły jak na początku cyklu.
W sumie uważam, że kolejne powieści są coraz lepsze i z przyjemnością przeczytam kolejną pozycję.
Chcę ponadto wyrazić swój szacunek dla autorki za to, że liczy się z opinią czytelników i ograniczyła do minimum drażniącą w dwóch pierwszych powieściach tytułomanię.
Świetna książka, nie tylko na wakacje. Polecam.

Cykl powieści o policjantach z Lipowa Katarzyny Puzyńskiej rozwija się coraz lepiej.
W zasadzie mogę powtórzyć wszystkie swoje pozytywne oceny dotyczące poprzedniej części „Trzydziesta pierwsza” i daję dodatkowy plus za powrót Klementyny Kopp.
Podobał mi się pomysł fabuły tradycyjnie rozpisanej w różnych planach czasowych.
„Z jednym wyjątkiem”, podobnie jak poprzednie...