Dowód na to, że można stworzyć 700 stronicową pracę i nie wyczerpać tematu.
Niestety autor nie do końca go podźwignął. Praca ma trzy główne wady:

1) Zbyt duże oparcie książki na dorobku innych historyków, a zbyt małe na źródłach. Książka jest do tego stopnia odtwórcza, że często cytaty źródeł są cytowanie za innymi pracami historycznymi.

2)Dobór autorów jest ograniczony głównie do tuz historiografii brytyjskiej.
Ostatni dział książki (poświęcony już walkom) jest wybitnie anglocentryczny. Niemal zerowe odnoszenie się do źródeł i prac niemieckich oraz rosyjskich jest wręcz obraźliwe w tej części.

3) Teza autora o możliwości uniknięcia wojny zbyt mocno opiera się na czynniku ludzkim w postaci konkretnych person (decydentów), ignorując jednocześnie przesłanki ekonomiczne, społeczne i polityczne. Sam autor dokonuje z resztą obalenia swojej tezy w epilogu.

Natomiast na plus należy wymienić:

1) Przedstawienie sylwetek osób bezpośrednio uwikłanych w końcowe zmierzanie ku wojnie jak i również najważniejszych dowódców jej początkowej fazy.

2) Rozprawienie się z mitem niemieckiego planu podbicia świata (nie on pierwszy to zrobił ale mimo wszystko nadal to pokutuje w literaturze)

3)Narracja dotyczą okresu zmierzania do konfliktu chronologicznie rozpoczyna się od lat 70-tych XIX w. i zajmuję połowę objętości książki.


Mimo wszystko książkę czyta się dobrze ze względu na styl i ogólnie sprawny tok prowadzenia narracji. Polecam jednak przed lekturą uzupełnić swoją wiedzę w temacie przy pomocy innych prac historycznych. Dopiero wtedy można dostrzec wartość tej pracy.

Dowód na to, że można stworzyć 700 stronicową pracę i nie wyczerpać tematu.
Niestety autor nie do końca go podźwignął. Praca ma trzy główne wady:

1) Zbyt duże oparcie książki na dorobku innych historyków, a zbyt małe na źródłach. Książka jest do tego stopnia odtwórcza, że często cytaty źródeł są cytowanie za innymi pracami historycznymi.

2)Dobór autorów jest ograniczony...