Cóż mogę powiedzieć... Zatkało mnie!! Na książkę natrafiłam przypadkowo w bibliotece i skusił mnie tytuł i opis na okładce. Ze względu na swój zawód interesują mnie wszelkie tematy związane z człowiekiem, jego osobowością i problemami, a także wszelkie dysfunkcje, patologie i nałogi wkomponowane w fabułę książek. Dlatego chętnie sięgnęłam po „Stokrotkę” autorstwa Jana Pawła Krasnodębskiego.

Tytułowa Stokrotka to kilkunastoletnia dziewczyna o imieniu Dorota, która jest narkomanką. Historia ukazuje jej przemyślenia, myśli, działania a także wpływy na jej organizm różnych trunków. Dziewczyna walczy sama ze sobą, z demonami ulatniającymi się z jej głowy oraz z otaczającym światem. Nie potrafi się wyzwolić z nałogu. Autor w subtelny, lecz drastyczny sposób pokazał jej relacje z bratem, mamą i mężczyznami. Czytelnik obserwując poczynania dziewczyny odczuwa jej cierpienie i widzi jej wzloty i upadki.

„Stokrotka” to bardzo dogłębna, osobista, dramatyczna opowieść o dziewczynie walczącej z przeciwnościami losu, z własnymi słabościami i z samym sobą. Przez te kilkadziesiąt stron dowiadujemy się o niej wszystkiego, przedstawia nam całe swoje życie, swoje kompleksy i trudności. Opowiada o nałogu i zmaganiach z nim. Ta książka demoluje mózg, zostawia ślad w człowieku, skłania do refleksji. Po przeczytaniu jej mój kac książkowy trwał dobry miesiąc. Musiałam przetrawić tą historię. Czyta się ja z wypiekami na twarzy. Domyślam się, że nie jest to książka dla wszystkich, lecz polecam ją wszystkim rodzicom nastolatków i pedagogom.

Cóż mogę powiedzieć... Zatkało mnie!! Na książkę natrafiłam przypadkowo w bibliotece i skusił mnie tytuł i opis na okładce. Ze względu na swój zawód interesują mnie wszelkie tematy związane z człowiekiem, jego osobowością i problemami, a także wszelkie dysfunkcje, patologie i nałogi wkomponowane w fabułę książek. Dlatego chętnie sięgnęłam po „Stokrotkę” autorstwa Jana Pawła...