Recenzja ukazała się również na blogu: http://otwartaksiega2002.blogspot.com/2016/02/nawet-smierc-karalucha-potrafi-wzruszyc.html#comments

Od razu się przyznam, że po tej książce nie spodziewałem się niczego nadzwyczajnego - ot, zwykła książka dla młodszych czytelników. Sięgnąłem po nią głównie dlatego, że napisała ją Suzanne, którą po prostu kocham i nigdy nie przestanę. A czy książka okazała się zwykłą opowiastką dla dzieci, czy może jednak wniosła coś do mojego życia?

Okładka Gregora i Niedokończonej Przepowiedni jest całkiem ładna. Nietoperze oraz budynki zostały świetnie ukazane - pasują do treści, ale przypominają też Podziemie, które sam sobie wyobraziłem czytając książkę. Jedynie dzieci lecące na nietoperzu wyglądają trochę dziwnie, przypominają mi ludziki z klocków LEGO. Ale poza tym nie mam się do czego przyczepić, okładka została wykonana bardzo estetycznie i świetnie dobrano kolorystykę. Grzbiet również wygląda super, a poza tym nie wygina się podczas czytania. Opis z tyłu z pewnością jest intrygujący, bardzo zachęca do przeczytania - z jednej strony jest bardzo zabawny, ale z drugiej poważny i mówi o ważnych aspektach książki, jednocześnie nie zdradzając ważniejszych wątków fabuły. Kartki są szare, a chyba właśnie takie woli większość czytelników, chociaż dla mnie to obojętne. Czcionka jest duża, dzięki czemu książkę czyta się ekspresowo. Literówek nie ma prawie wcale, a tusz nie rozmazuje się. Nie mam innego wyjścia, jak tylko pochwalić wydawnictwo za wydanie książki, które jest naprawdę solidne i dokładne, a zarazem całkiem ładne.

Pomysł na książkę, moim zdaniem, był naprawdę ciekawy i nietuzinkowy. Stworzenie świata, Podziemia, w którym nietoperze i szczury są nie tylko większe od ludzi, ale również potrafią z nimi rozmawiać, wydało mi się nieco specyficzne, ale z pewnością fajne i nowe. Muszę pochwalić za to Suzanne, bo świat, który stworzyła, stał się niezwykle niebanalny i ciekawy. Poza tym Podziemie zostało na kartach książki naprawdę dokładnie i z dbałością nakreślone, dzięki czemu nie doszukamy się żadnych niespójności czy niedopowiedzeń. Autorka przedstawiła i dokładnie opisała nie tylko to, jak wygląda Podziemie, ale ukazała też nietypowych mieszkańców tego miejsca i nakreśliła relacje między konkretnymi gatunkami. Poza tym nakreśliła też tło społeczne i polityczne, przez co wiemy, że już niedługo może rozpętać się wojna. Spodobało mi się też to, że Suzanne opowiedziała nam to, jak ludzie trafili do Podziemia i w jaki sposób je zasiedlili.
Akcja książki jest naprawdę wartka; bohaterowie trafiają do Podziemia i od razu zostają wplątani w niezwykły bieg zapierających dech w piersiach i niebezpiecznych przygód. To wielka zaleta książki, bo dzięki temu czytając ją nie sposób się nudzić. Na każdej stronie coś się dzieje, autorka ciągle opisuje coraz to wspanialsze wydarzenia, a przygody bohaterów są naprawdę ciekawe i nie da się od nich oderwać.
Następną zaletą Gregora i Niedokończonej Przepowiedni jest logiczność - nie ma wątków czy wydarzeń, które nie pasowałby by do reszty, a czasem momenty, które pozornie wydawałby się zbędne czy niepotrzebne tak naprawdę prowadzą do czegoś innego. Po przeczytaniu książki dostajemy odpowiedź na każde pytanie, autorka nie zostawia niczego bez wyjaśnienia.
Powieść można byłoby uznać jako książkę dla dzieci. I owszem, jest ona poświęcona dla młodszych czytelników, ale poza tym opowiada o wielu ważnych dla każdego człowieka rzeczach i w nienachalny sposób przedstawia wartości, takie jak chociażby przyjaźń, miłość, troskę i odpowiedzialność za bliskich czy lojalność. Moim zdaniem powieść ta mówi też w pewien sposób o tym, aby nie kierować się w życiu stereotypami oraz uprzedzeniami. Przecież w Podziemiu mamy nietoperze, wielgachne szczury i pająki. No powiedzcie szczerze - chcielibyście żyć z takimi zwierzętami, które nie są już bezbronnymi stworzeniami, tylko sąsiadami, dorównującymi Wam wzrostem? A jednak niektóre z tych zwierząt okazały się naprawdę wspaniałymi towarzyszami w niebezpiecznych podróżach - do tego stopnia lojalnymi, aby oddać za innych życie.
W książce trochę zaskoczyło mnie to, ile w niej jest śmierci oraz trochę brutalnych scen. Często ginie ktoś z bohaterów, a niektóre opisy takich wydarzeń są naprawdę okropne, jak na przykład zjadanie pająka przez drugiego przedstawiciela tego gatunku albo miażdżeniu czaszki zębami, przez co niektórym pewnie przeszłyby ciarki po plecach.

Już po Igrzyskach śmierci wiem, że Suzanne Collins ma wielki talent do tworzenia fabuły i postaci. W tej książce również z bohaterami nie jest gorzej - każdy z nich jest na swój sposób inny i skomplikowany. Wszystkie postaci są bardzo misternie wykreowane, co jest wielką zaletą książki. Autorka stworzyła gamę różnorakich postaci, czasem ludzi, czasem zwierząt, które naprawdę potrafią urzec czytelnika swoim usposobieniem i charakterem. Świetne jest również to, że pomimo tego, iż jest to książka przeznaczona młodszym czytelnikom, to jednak postacie są bardzo dobrze nakreślone, autorka bardzo mocno zagłębiła się w ich psychikę i umysł, dzięki czemu stworzyła niesamowicie realne i mocne postacie.
Gregor już od początku zdobył moją sympatię, szczególnie tym, z jaką odpowiedzialnością opiekował się swoją młodszą siostrą, Botką. Nie był egoistą - w pierwszej kolejności zawsze myślał o siostrze, a później o przyjaciołach; ich dobro stawiał nad swoim życiem. Spodobało mi się w nim też to, że jest rozważny i inteligentny, nie robił nic pochopnie czy impulsywnie. W jego postaci urzekło mnie to, że nie kierował się stereotypami, a właśnie potrafił się im przeciwstawić. Polubiłem go bardzo mocno, mam nadzieję, że w kolejnych tomach jego charakter nie ulegnie zmianie, a jeśli już, to tylko i wyłącznie na lepsze!
Gregor i Niedokończona Przepowiednia ma wiele innych barwnych postaci, które również ogromnie polubiłem i zostaną w mojej pamięci na długi okres. A co w tym wszystkim jest najdziwniejsze - o wiele więcej jest takich postaci zwierzęcych niż ludzkich. Szczególnie zapamiętam samicę karalucha, Tick. Nie powiem Wam dlaczego, bo to byłby spoiler, ale zachowała się ona w bardzo szlachetny sposób i nie zapomnę tego na bardzo długo.


To nie moje pierwsze spotkanie z Suzanne Collins, dlatego wiedziałem od początku, że autorka ta ma niesamowity styl pisania. Pozwolił mi się on bardzo szybko wciągnąć w książkę, którą czytało się piorunem! Zacząłem czytać Gregora... a zanim się obejrzałem byłem już za setną stroną! Naprawdę, książkę czyta się wyjątkowo szybko, co jest zapewne zasługą dużej czcionki oraz świetnego stylu pisania. Język, którym została napisana książka, nie jest jakoś szczególnie wyszukany - w końcu to powieść dla dzieci. Jednak pomimo to nie jest on też uproszczony czy infantylny - nie ma niepotrzebnych zdrobnień ani dziecinnych słówek. Suzanne niezwykle barwnie i ciekawie opisała nam Podziemie, zrobiła to w taki sposób, że mamy wszystko przed oczami, jakbyśmy oglądali film. Opisy miejsc, wydarzeń oraz postaci są bardzo dokładne, ale nie nudzą. Dialogi też są świetne - zabawne oraz sensowne.


Gregor i Niedokończona Przepowiednia to książka dla młodszych czytelników, ale również starszym powinna przypaść do gustu. Świetnie wykreowany, niezwykły i nietuzinkowy świat, bardzo namacalne postaci oraz wartka, pędząca szybko akcja to największe zalety tej powieści. Niesamowicie zgrabny styl pisania Suzanne Collins, to jak ukazuje nam bohaterów, jak opisuje ich przeżycia, miejsca, emocje oraz wydarzenia z ogromną łatwością pozwoli się każdemu wciągnąć do Podziemia. Poza tym książka bardzo ciekawie przedstawia nam szereg niezwykle ważnych w życiu wartości, takich jak miłość, ogromna rola przyjaźni w życiu człowieka, odpowiedzialność czy troska o bliskich i przyjaciół, lojalność oraz wyrzekanie się stereotypów czy uprzedzeń. Gregor i Niedokończona Przepowiednia to moim zdaniem idealny materiał na lekturę - jest bardzo ciekawą książką, która na pewno usatysfakcjonuje czytelnika, a poza tym nauczy go wielu ważnych rzeczy, którymi powinien się kierować w życiu oraz o co powinien dbać. Ja książce daję ocenę 7/10 i mam nadzieję, że kolejne tomy utrzymają ten sam poziom. POLECAM!

Recenzja ukazała się również na blogu: http://otwartaksiega2002.blogspot.com/2016/02/nawet-smierc-karalucha-potrafi-wzruszyc.html#comments

Od razu się przyznam, że po tej książce nie spodziewałem się niczego nadzwyczajnego - ot, zwykła książka dla młodszych czytelników. Sięgnąłem po nią głównie dlatego, że napisała ją Suzanne, którą po prostu kocham i nigdy nie przestanę....