Ostatnio prześladuje mnie czytelniczy pech. "Autoportret z samowarem" to kolejna książka która mnie śmiertelnie wynudziła. Miałabym również problemy aby streścić jej akcję bo, między bogiem a prawdą, niewiele się w niej dzieje.
To pierwsza powieść Krzysztofa Beśki po którą sięgnęłam licząc na historię w stylu retro co sugerowała okładka ze zdjęciem starego warszawskiego tramwaju.

I to co broni się w tej książce to właśnie obraz przedwojennej stolicy odmalowany niezwykle starannie i dbałością o szczegóły. Ulice, mosty, parki, Muzeum Narodowe, Zachęta, trasy tramwajowe - to wszystko pozwala nam poczuć klimat Warszawy której już nie ma.
Jednak samymi obrazami nie stworzy się wciągającej historii bo to co kuleje w "Autoportrecie z samowarem" to brak wciągającej fabuły.
Głównym bohater książki to maturzysta Antek którego poznajemy w 1938 roku kiedy to przygotowania do egzaminów przerywa aresztowanie jego ojca: urzędnika państwowego oskarżonego o działalność antypaństwową. Po nieudanych próbach wyjaśnienia sprawy Antoni wyjeżdża do Zakopanego do ciotki gdzie ma przygotowywać się do egzaminów na studia.
Tam nawiązuje znajomość z ekscentrycznym malarzem i dramaturgiem który na potrzeby powieści został nazwany Maksymilianem Winterem choć jego charakterystyka do złudzenia przypomina sylwetkę Witkacego.
Znajomość ta nie tylko inspiruje chłopaka do odkrywania swoich talentów malarskich ale sprawia że zostaje wplątany w aferę do rozwiązania której kluczem jest tytułowy "Autoportret z samowarem" który malarz namalował na wschodzie po wybuchu rewolucji październikowej.

Wadę tej powieści jest brak tempa, brak punktów zwrotnych i totalny bałagan chronologiczny. Historia współczesna i retrospekcja z 1918 roku wydawać się nie mają punktów wspólnych. Jak by to powiedział klasyk: nic się nie dzieje.

Dobrnęłam do końca powstrzymując ziewanie. Nie polecam.

Ostatnio prześladuje mnie czytelniczy pech. "Autoportret z samowarem" to kolejna książka która mnie śmiertelnie wynudziła. Miałabym również problemy aby streścić jej akcję bo, między bogiem a prawdą, niewiele się w niej dzieje.
To pierwsza powieść Krzysztofa Beśki po którą sięgnęłam licząc na historię w stylu retro co sugerowała okładka ze zdjęciem starego warszawskiego...