Księgi są nazwane od głównych postaci, natomiast w przypisach jest informacja że nie są oni ich autorami.
W księdze Ezdrasza jest opisana niewola babilońska pod rządami Cyrrusa. Dokonana dość szczegółowa inwentaryzacja ludzi którzy poszli w niewolę. Proces politycznych działań na rzecz powrotu i jego wewnętrzne sabotaże, a także kombinatoryka nad pozwoleniem i procesem odbudowy świątyni. W dalszej części powrót za zgodą Dariusza pod przywództwem Ezdrasza.
Księga Nehemiasza poświęcona jest odbudowie kraju ze zniszczeń: kto, co, ile...
Księga Tobiasza jest chyba najprzyjemniejsza z tego tryptyku.
Zaczyna się od samochwalstwa autora na temat dobroczynności. Mówi o pożyczkach, małżeństwie kazirodczym między kuzynami i wczesnych rozwodach boskich (przez śmierć mężów w noc poślubną :P). Pojawia się też cud uzdrowienia ślepca w wyniku interwencji anielskiej.

Księgi są nazwane od głównych postaci, natomiast w przypisach jest informacja że nie są oni ich autorami.
W księdze Ezdrasza jest opisana niewola babilońska pod rządami Cyrrusa. Dokonana dość szczegółowa inwentaryzacja ludzi którzy poszli w niewolę. Proces politycznych działań na rzecz powrotu i jego wewnętrzne sabotaże, a także kombinatoryka nad pozwoleniem i procesem...

W miarę luźne i przyjemne historyjki trzech bohaterów. Oczywiście jak przystało na księgę biblii, z przydługim wstępem i wymienianiem masy imion po przecinkach co znacznie zwiększa ilość rozdziałów, a nie wnosi kompletnie nic.

Samej treści i "nauk" do wyniesienia tyle samo co w poprzednich księgach, czyli prawie nic co by było czymś nowym, ale to też znak, że poprzednie księgi można by pewnie uciąć o kilka rozdziałów i skrócić do przyjemniejszych w odbiorze.

Obok Księgi Sędziów i Rut najciekawsza, ale nadal raczej z grupy najlepsza z najgorszych.

P.s. Oślepienie Tobiasza przez to, że mu ptaki narobiły na oczy po prostu mistrzowskie. To musiało być natchnione przez Boga bo człowiek by tego sam nie wymyślił. Aha no i oczywiście kazirodztwo approved.

W miarę luźne i przyjemne historyjki trzech bohaterów. Oczywiście jak przystało na księgę biblii, z przydługim wstępem i wymienianiem masy imion po przecinkach co znacznie zwiększa ilość rozdziałów, a nie wnosi kompletnie nic.

Samej treści i "nauk" do wyniesienia tyle samo co w poprzednich księgach, czyli prawie nic co by było czymś nowym, ale to też znak, że poprzednie...