Książka sprawia wrażenie, jakby powstała jako zlepek różnych napisanych wcześniej, a połączonych tu ze sobą tekstów autora. Widać przy tym, że prof. Wyszczelski specjalizuje się w historii wojskowości, bo też najbardziej rozbudowane i najdokładniej opracowane są rozdziały poświęcone polskim formacjom wojskowym działającym u boku zaborców podczas Wielkiej Wojny, oraz opisujący walkę o wschodnie i południowe granice państwa. Sporo miejsca autor poświęca też zabiegom dyplomatycznym Kongresu Narodowego Polskiego i negocjacjom wokół przynależności Galicji Wschodniej, nie ma jednak ani słowa na temat roli dyplomacji w zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej. Nie ma też nic o Powstaniu Wielkopolskim ani o Powstaniach Śląskich, co autor tłumaczy tym, że były one prowadzone przez siły nieregularne. Rozdział „Warszawa stolicą Polski” jest bodaj najbardziej „poszatkowany”, a przeplatanie w narracji wydarzeń krajowych i wysiłków dyplomatycznych dla niektórych może okazać się męczące. Tym niemniej, jest to bardzo rzetelna i obfita w faktografię praca, z pewnością przydatna, gdy chce się znać szczegółowe następstwo faktów wojskowych lub dyplomatycznych. Ten sam natłok faktów sprawia jednak, że do „uczenia się na pamięć” pozycja ta jest materiałem dość nieporęcznym. Poleciłbym ją jednak każdemu zainteresowanemu przede wszystkim wojskowymi aspektami odbudowy państwa polskiego w 1918 r.

Książka sprawia wrażenie, jakby powstała jako zlepek różnych napisanych wcześniej, a połączonych tu ze sobą tekstów autora. Widać przy tym, że prof. Wyszczelski specjalizuje się w historii wojskowości, bo też najbardziej rozbudowane i najdokładniej opracowane są rozdziały poświęcone polskim formacjom wojskowym działającym u boku zaborców podczas Wielkiej Wojny, oraz...