Zbigniew Romaszewski w 1968 roku pojechał na stypendium do Moskwy i zorientował się tam, że upadek komunizmu jest już bliski. Chyba najciekawsze w tej rozmowie są opisy wypadów do Moskwy. Kolejny raz udał się tam Romaszewski 10 lat później na spotkanie z Andriejem Sacharowem. Pełna konspiracja, tajność i poufność, choć jak przyznaje Romaszewski odpowiednie służby obserwowały całą jego wyprawę z dużym zainteresowaniem. W kraju spotkanie Romaszewskiego z Sacharowem wzbudziło zawiść Kuronia i Michnika. Pewnie dlatego, że to oni chcieli być obserwowani przez wywiad podczas tego wyjazdu zamiast Romaszewskiego.
Zbigniew Romaszewski to wzór konspiratora, jakby wycięty z podręcznika o konspiracji. Nerwowość, papieros za papierosem, niepewność kto jest kim, poszukiwanie agentów, podsłuchów i no wyższość moralna.
Szkoda, że czasy opozycji w PRL – u tak szybko wpadają w jakąś czarną dziurę zapomnienia. Książka oddaje nastroje tamtych lat. Gratulacje dla Piotra Skwiecińskiego, który spokojnie wysłuchał czasem egzaltowanych opowieści rodziny Romaszewskich. W sumie bardzo ciekawe.

Zbigniew Romaszewski w 1968 roku pojechał na stypendium do Moskwy i zorientował się tam, że upadek komunizmu jest już bliski. Chyba najciekawsze w tej rozmowie są opisy wypadów do Moskwy. Kolejny raz udał się tam Romaszewski 10 lat później na spotkanie z Andriejem Sacharowem. Pełna konspiracja, tajność i poufność, choć jak przyznaje Romaszewski odpowiednie służby...

Lektura obowiązkowa dla wszystkich interesujących się historią najnowszą, niezależnie od partyjnych sympatii (Romaszewscy wymykają się prostym schematom, szli swoją ścieżką). Mnóstwo nieznanych informacji o PRL, opozycji i o III RP. Znakomite świadectwo przy tym napisane lekkim piórem. Anegdoty są wyborne :) Książka, do której się wraca. Polecam!

Lektura obowiązkowa dla wszystkich interesujących się historią najnowszą, niezależnie od partyjnych sympatii (Romaszewscy wymykają się prostym schematom, szli swoją ścieżką). Mnóstwo nieznanych informacji o PRL, opozycji i o III RP. Znakomite świadectwo przy tym napisane lekkim piórem. Anegdoty są wyborne :) Książka, do której się wraca. Polecam!