Przez ostatnią część przechodziłam niemal w bólach. Wszyscy byli tak przesłodzeni i denerwujący, że zastanawiałam się czy najpierw puszczę tęczowego pawia na ekran od nadmiaru słodkości czy jednak rzucę gdzieś laptopem. Samo imię Anna jest ładne, ale kiedy czytam jak trzecia dziewczynka z pokolenia ma na imię Anna i kolejną odmianę zdrobnienia tego imienia, to stwierdzam że aż mi niedobrze od tego braku oryginalności. Nie podobało mnie się, że co rusz przypominała o bohaterach, sytuacjach z poprzednich części niczym odgrzewany kotlet. No chyba wszyscy wiemy jak skończyła się przygoda Anny ze Skalskim, więc po co poruszać ten temat po raz n-ty? Zaczęła łączyć bohaterów z innych kompletnie książek do tej, i kompletnie straciło to dla mnie urok. Wiem, że są pisarze, którzy umiejętnie potrafią wzajemnie w swoich powieściach łączyć bohaterów, miejsca, sytuacje; jednak tutaj według mnie za bardzo to nie wyszło. Powieść jest napisana potocznym językiem, który czasami mnie razi. Mam po tym wszystkim ciężki niesmak, mogłabym to określić literacką zgagą. Nie wiem czy mam siłę czytać pozostałe pozycje tej Pani.

Przez ostatnią część przechodziłam niemal w bólach. Wszyscy byli tak przesłodzeni i denerwujący, że zastanawiałam się czy najpierw puszczę tęczowego pawia na ekran od nadmiaru słodkości czy jednak rzucę gdzieś laptopem. Samo imię Anna jest ładne, ale kiedy czytam jak trzecia dziewczynka z pokolenia ma na imię Anna i kolejną odmianę zdrobnienia tego imienia, to stwierdzam że...