6,5 Bardzo ciekawy pomysł, ale książka była bardzo przewidywalna. Niestety jest to bardziej opowiadanie i czuję niedosyt. Trochę jakby słuchała skryptu czy streszczenia.

6,5 Bardzo ciekawy pomysł, ale książka była bardzo przewidywalna. Niestety jest to bardziej opowiadanie i czuję niedosyt. Trochę jakby słuchała skryptu czy streszczenia.

ciekawa pozycja, inaczej napisana, ślad dawnych czasów

ciekawa pozycja, inaczej napisana, ślad dawnych czasów

Przygody z Noblistami wypadają różnie, podobnie jak ich twórczość. Rudyard Kiplinga znałam do tej pory jedynie z Księgi Dżungli, więc ciekawa byłam kolejnego spotkania z Autorem. "Człowiek..." to popełnione przez Autora opowiadania o smutnym finale wskazujące, że nie każde marzenie musi się jednak spełnić z pożytkiem dla marzącego. A w czym rzecz? Oto dwóch żołnierzy brytyjskiej armii, Peachey Camehan i Daniel Dravot wpada na niecny pomysł: "A czemu by tak nie zostać królami?". Wydawałoby się, że to plan trudny, a wręcz niemożliwy do wykonania, a tu niespodzianka. Udają się oni do wschodniego Afganistanu, w rejon Kafiristanu, część świata, o której Bóg chyba zapomniał. Miejscowi widząc ich brak jakiejkolwiek obawy przed zemstą lokalnych bożków i narzędzia służące do obrony w postaci sztuk broni namaszczają ich władcami lokalnej społeczności, uznając że oto przybyli potomkowie Aleksandra Wielkiego. Szybko jednak okazuje się, że rządzenie nie jest tak przyjemną sprawą jakby się mogło wydawać, a detronizacja bywa bardzo bolesna. Cała historia opowiadana jest z perspektywy bezstronnego narratora, którym jest sam Kipling. Polecam jako ciekawostkę lingwistyczną, gdyż bardzo dobrze się czyta.

Przygody z Noblistami wypadają różnie, podobnie jak ich twórczość. Rudyard Kiplinga znałam do tej pory jedynie z Księgi Dżungli, więc ciekawa byłam kolejnego spotkania z Autorem. "Człowiek..." to popełnione przez Autora opowiadania o smutnym finale wskazujące, że nie każde marzenie musi się jednak spełnić z pożytkiem dla marzącego. A w czym rzecz? Oto dwóch żołnierzy...

Obowiązkowa lektura dla studentów lingwistyki - co poradzić ;) Za każdym razem, kiedy mam okazję przeczytać jakaś "obowiązkową książkę", szokuje mnie jak bardzo różnią się moje interpretacje od tego, co podaje się na talerzu na wykładzie. SparkNote'owa papka, gadanina wykładowcy, który chce odhaczyć najważniejsze dzieła, ostatecznie pośpiech przed egzaminem - wszystko może całkowicie zniszczyć lekturę.

Opowiadanie Kiplinga było dla mnie popisowym przykładem tego, jak świetnie budować historię. Jak zachęcić czytelnika do wczucia się w losy bohaterów. Wiele długich powieści, nie mówiąc o filmach, pada w przedbiegach mordując dziesiątki bohaterów, co i tak nie robi wrażenia na odbiorcy, bo nie zdążył się on wczuć w daną postać. Kiplingowi udaje się zaciekawić pojawiającymi się charakterami, zaprezentować pomysł, który mimo swojego absurdu okazuje się być sukcesem!

Opowiadanie jak najbardziej godne polecenia, chociaż na zajęciach każdy usłyszy tylko "Rudyard Kipling - opisać błędy Imperium brytyjskiego związane z kolonizacją Indii". Ech...

Obowiązkowa lektura dla studentów lingwistyki - co poradzić ;) Za każdym razem, kiedy mam okazję przeczytać jakaś "obowiązkową książkę", szokuje mnie jak bardzo różnią się moje interpretacje od tego, co podaje się na talerzu na wykładzie. SparkNote'owa papka, gadanina wykładowcy, który chce odhaczyć najważniejsze dzieła, ostatecznie pośpiech przed egzaminem - wszystko może...