Kilka kartek odnośnie autora „Początku”, którego pocztówkową reprodukcję w wiadomym dniu powinien otrzymywać każdy solenizant. To eseistyczna powieść biograficzna, uciekająca od chronologicznego schematu: urodził się, jego matka, w wieku trzech lat zaczął itp. Zachowuje jednocześnie dystans do tego „najmniej nostalgicznego z malarzy swojego pokolenia”, jak i jego brak. Powstały tekst stateczny jak obrazy, a jednak tyle w nim zachowanego życia. Wyraża pochwałę radości życia i umiłowania pracy Courbeta. Nieoczekiwanie wciągnęłam się w te zdania pękate jak strupy farby.

Kilka kartek odnośnie autora „Początku”, którego pocztówkową reprodukcję w wiadomym dniu powinien otrzymywać każdy solenizant. To eseistyczna powieść biograficzna, uciekająca od chronologicznego schematu: urodził się, jego matka, w wieku trzech lat zaczął itp. Zachowuje jednocześnie dystans do tego „najmniej nostalgicznego z malarzy swojego pokolenia”, jak i jego brak....

Początkowo autor uwodzi czytelnika zgrabnymi zdaniami /"Most Nahin za zakrętem drogi szeroko otwierał oczy swoich starych arkad, gdy kaczka ze stadkiem młodych wycisnęła z nich łzy"/, na które rozbudza tylko apetyt; na dalszych stronach nie pozwala się nasycić ani powabnym językiem, ani samą historią, którą opisuje bardzo ubogo.

Najciekawszym wątkiem opowieści jest oskarżenie Couberta o zburzenie kolumny, lecz z przykrością muszę stwierdzić, że najwięcej miejsca poświęcił mu na okładce... Duże rozczarowanie.

Początkowo autor uwodzi czytelnika zgrabnymi zdaniami /"Most Nahin za zakrętem drogi szeroko otwierał oczy swoich starych arkad, gdy kaczka ze stadkiem młodych wycisnęła z nich łzy"/, na które rozbudza tylko apetyt; na dalszych stronach nie pozwala się nasycić ani powabnym językiem, ani samą historią, którą opisuje bardzo ubogo.

Najciekawszym wątkiem opowieści jest...