Książka napisana tak, że chce się czytać! Nie jestem specjalnie zafiksowana na relacjach polsko-ukraińskich, ale nie mogłam się oderwać. Autor zasługuje na uznanie za to, jak głęboko wniknął w temat, ale i za to, jak go przedstawił. A drobiazgowość jego historycznego śledztwa zapiera dech.

Książka napisana tak, że chce się czytać! Nie jestem specjalnie zafiksowana na relacjach polsko-ukraińskich, ale nie mogłam się oderwać. Autor zasługuje na uznanie za to, jak głęboko wniknął w temat, ale i za to, jak go przedstawił. A drobiazgowość jego historycznego śledztwa zapiera dech.

„Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793-1914” - Daniel Beauvois. Przeczytanie tej książki zajęło mi trzy miesiące z maleńkim hakiem. Czytałem ją a właściwie podczytywałem sobie pomiędzy innymi książkami, gdyż nie jest to pozycja do połknięcia w krótkim czasie ze względu na ogromną ilość faktów, dat, liczb i jakby nie było dużego gabarytu (1,9 kg) - jest co trzymać.
Podziwiam autora za 25 lat poświęconych swojego życia na napisaniu tej niezwykle ważnej książki dla trzech narodów Rosjan, Ukraińców i Polaków. Pozycja obowiązkowa dla każdego kto interesuje się historią w zaawansowanym stopniu, dla mniej zaawansowanych uważam że za trudna.

Polecam tę niezwykle szczegółowo opracowaną książkę pod każdym względem !

„Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793-1914” - Daniel Beauvois. Przeczytanie tej książki zajęło mi trzy miesiące z maleńkim hakiem. Czytałem ją a właściwie podczytywałem sobie pomiędzy innymi książkami, gdyż nie jest to pozycja do połknięcia w krótkim czasie ze względu na ogromną ilość faktów, dat, liczb i jakby nie było dużego...

To jest książka, jakiej chyba żaden polski autor nie mógłby napisać, z kilku powodów. Przede wszystkim trudno nam odciąć się emocjonalnie od ziem uważanych za polskie, a poza tym chyba żaden Polak nie miałby możliwości takiego wglądu do archiwów.

To nie jest łatwa książka, przede wszystkim dlatego, że nie wpisuje się w cały romantyczny obraz życia polskiej szlachty na terenach, które w 1793 i 1795 roku zostały wchłonięte przez carską Rosję. Rzadko chyba też można przeczytać o skutkach powstań, które wybuchały w Warszawie, a najstraszniej odczuwali właśnie mieszkańcy Kresów. To nie jest obraz poetycki, to nie jest obraz z książek H. Sienkiewicza, ale - mam wrażenie - nie da się bez tego podejść do tematów relacji polsko-ukraińskich z lat późniejszych, których ta książka nie obejmuje.

Polecam również dlatego, że jest tu świetnie opisany, na podstawie archiwów, mechanizm burzenia jedności szlachty, metod rusyfikacji, ale jednocześnie paradoksów jakie zdarzały się w trójkącie Polacy - Ukraińcy - Rosjanie. Autor bardzo dobrze przedstawił różnice pomiędzy szlachtą rosyjską i polską, różnice wykluczające jakąkolwiek możliwość zrozumienia obu stron, a przez to wprowadzenie rozwiązań siłowych oraz urzędowe próby zmuszenia polskich mieszkańców Wołynia, Podola i Kijowszczyzny do przyjęcia norm prawnych obowiązujących w carskiej Rosji.

To jest książka, jakiej chyba żaden polski autor nie mógłby napisać, z kilku powodów. Przede wszystkim trudno nam odciąć się emocjonalnie od ziem uważanych za polskie, a poza tym chyba żaden Polak nie miałby możliwości takiego wglądu do archiwów.

To nie jest łatwa książka, przede wszystkim dlatego, że nie wpisuje się w cały romantyczny obraz życia polskiej szlachty na...

Ażeby powiedzieć słowo o niniejszej książce trzeba najpierw ochłonąć ze zdumienia wywołanego faktem, że obywatelowi Republiki Francuskiej chciało się poświęcić 25 lat swojego życia aby w tak wnikliwy i drobiazgowy sposób zbadać, zrozumieć i opisać ciężkie życie i bezwzględną rywalizację na ukraińskich czarnoziemach. 25 lat! Wszak to ekwiwalent służby w carskim wojsku. Niemal dożywocie, spędzone na odkopywania z kurzu i deszyfracji ton niezbyt jak sądzimy wartkiej korespondencji carskich czynowników zalegających sowieckie i postsowieckie archiwa. Chapeu bas.
Jest to również dla nas cenna nauka o tym jakim historycznym (zresztą obustronnym) brzemieniem obciążone są nasze relacje z dzisiejszą Ukrainą. Jakie miny wciąż wymagają rozbrojenia na drodze do przynajmniej namiastki wzajemnego zaufania. I jaką mitologię choćby dla własnego dobra i nie pakowania się wciąż w tę samą uliczke powtarzanych bez konca błędów winniśmy zdemaskować i obalić. I w tym miejscu należy uczciwie przestrzec wrazliwszych czytelników, że książka spuszcza straszliwy wpierdol zarówno ukrytej wciąż gdzieś głęboko w naszych narodowych kapliczkach legendzie o sielskim, kresowym życiu, jak i co dużo trudniejsze w przyswojeniu - przeswiadczeniom o narodowym solidaryzmie w obliczu obcej przemocy.

Wszystko to musimy porządnie przeprocesowac. No chyba, że nie zrobi na nas większego wrażenia kiedy na przejściu granicznym w Dorohusku zawisnie dwugłowy orzełek.

Ażeby powiedzieć słowo o niniejszej książce trzeba najpierw ochłonąć ze zdumienia wywołanego faktem, że obywatelowi Republiki Francuskiej chciało się poświęcić 25 lat swojego życia aby w tak wnikliwy i drobiazgowy sposób zbadać, zrozumieć i opisać ciężkie życie i bezwzględną rywalizację na ukraińskich czarnoziemach. 25 lat! Wszak to ekwiwalent służby w carskim wojsku....