Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest w zasadzie zbiorem trzech esejów, które obracają się temacie teorii globalnego kapitalizmu. Pierwszy esej "Neoliberalizm a restauracja władzy klasowej" jest najlepszym z całej trójki. W dużej mierze jest to rys historyczny (głównie XX wieku) coraz bardziej zglobalizowanego świata, gdzie gospodarka kapitalistyczna działała już na pełnych obrotach pokazując pełną krasę patologii oraz nierówności. Drugi esej "Notatki do teorii rozwoju nierównego geograficznie" w domyśle powinien być "mięsem" tej pozycji. Myślałem, że dowiem się czegoś nowego z tej książki, a wyszło na to, że teoria Harveya nt. globalnego kapitalizmu jest kompletnym banałem, o którym średnio rozgarnięty student stosunków międzynarodowych powinien mieć jakiekolwiek pojęcie. Wszystko skupia się na linii bogate centra - biedne peryferia, gdzie te pierwsze bez skrupułów wykorzystują, wywłaszczają i maksymalizują zyski względem stagnacji chronicznej biedy tych drugich. Oczywiście podane jest to na licznych przykładach. Z zawodem jednak stwierdzam, że nic nowego się zbytnio z tego nie dowiedziałem. Ostatni esej "Przestrzeń jako słowo klucz" jest moim zdaniem kompletnych nieporozumieniem. Sięgając po tytuł dotyczący (jak sama nazwa serii mówi) ekonomii, ostatniego czego się spodziewałem to rozważań na temat metafizyki z licznymi odniesieniami do rewolucji francuskiej oraz budownictwa tego okresu. Była to czysta abstrakcja, która tylko przebłyskami w postaci pojedynczych zdań starała się wrócić do clou książki - niestety kompletnie nieudolnie. Czy polecam? Ciężko stwierdzić. Pierwszy esej jest naprawdę bardzo dobry, drugi średni, trzeci porażka. Masz naprawdę kompletnie zerową wiedzę nt. działania kapitalizmu na sferze globalnej. Sięgnij po pierwszy i drugi esej, a trzeci olej. Masz jednak już jakąś wiedze na ten temat? Poczytaj Wallersteina albo Khana :)