"I don’t need a thousand people to know I existed. I just want someone to know I lived."

Z ogromnym dystansem podchodziłam do niej, a już szczególnie po przeczytaniu pierwszych rozdziałów. Powodem była Parker. Jej nastawienie do ludzi, do życia doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Miałam ochotę krzyczeć: "Dziewczyno, jak ci tak źle, to czemu nie strzelisz sobie w łeb i nie oszczędzisz innym swojego żałosnego pieprzenia?". Każdy z nas doświadcza zła w róznej postaci, ale to nie oznacza, że skoro ciebie spotkało coś, z czym trudno ci sobie poradzic, to inni zasługują na tak podłe traktowanie z twojej strony. Wszystko się zmieniło kiedy pojawił się Everett, który jest wystarczającym wyzwaniem dla Parker i potrafi dziewczyne utemperowac i sprawić by zaczęła zastanawiac się nad samą sobą.

"My heart stirred in my chest and I knew, without hesitation, that this man would destroy me. The thought made me breathless."

Parker i Everett to dwoje młodych ludzi, których doświadczył los w bardzo brutalny sposób. Oboje obdarzeni tak odmiennym nastawieniem do życia idealnie sie uzupełniają. Poznają sie przypadkiem, kiedy Everett wysyła smsa Parker z propozycja randki w ciemno, którą podobno zaproponował ich wspólny znajomy. Kiedy chłopak odkrywa jak trudnym przeciwnikiem jest Parker postanawia zawalczyć aby poznać dziewczyne i pokazać jej drugą stronę medalu. Ta "randka" odmieni ich życie całkowicie. Everett zaprasza dziewczynę na krótka podróż, podczas której wydarzy się więcej niż Parker może się spodziewać.

"In here - he said, pushing on the skin above my heart - you're ten below zero. And you're closer to death than I am."

Przepiękna! Absolutnie przepiękna! Wycisnęła ze mnie wszystko co tylko się dało, całe serce bolało mnie od czytania. Książka cały czas trzyma klimat, mocno emocjonalna, momentami zabawna dzięki złośliwym dialogom i fenomenalnym bohaterom. Nawet Parker zyskała w moich oczach po wstępnej antypatii. Troszkę podobna do "Na krawędzi" J.A. Redmerski, ale w moim odczuciu tutaj jest nieco lepsze wykonanie. Gorąco polecam.

"I don’t need a thousand people to know I existed. I just want someone to know I lived."

Z ogromnym dystansem podchodziłam do niej, a już szczególnie po przeczytaniu pierwszych rozdziałów. Powodem była Parker. Jej nastawienie do ludzi, do życia doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Miałam ochotę krzyczeć: "Dziewczyno, jak ci tak źle, to czemu nie strzelisz sobie w łeb i...