Nie jestem wielką fanką tej książki, dwa razy do niej podchodziłam. Raz z powodu takiego, że była moją lekturą w szkole średniej, a drugi raz, bo miałam ją do mojej prezentacji maturalnej. Nie ukrywam, że "Lalka" mnie sobą jakoś specjalnie nie zachwyciła, często miałam ochotę rzucić książką, głównie przez Pamiętniki Starego Subiekta lub Izabelę Łęcką i naiwnego Stanisława Wokulskiego. Dopiero gdy wczułam się całkowicie w sens tej książki, już rozumiem czemu jest ona uważana za ponadczasową powieść. Książka jest dobra, bo czytając poznajemy pomału jak toczą się losy każdego z bohaterów. Oczywiście sama końcówka książki jest z jednej strony strzałem w dziesiątkę a z drugiej czytelnik zastanawia się jak zakończyły się losy Wokulskiego. W tym przypadku otwarte zakończenie spodobało mi się. Polecam książkę do przeczytania, nawet jako cel w jakiejś zabawie, bo czasem lektura, która może wydawać się nudna, ma skrawek ciekawych momentów, które mogą sobą oczarować. Myślę, że ocena jest jak najlepiej adekwatna do mojej opinii. :)

Nie jestem wielką fanką tej książki, dwa razy do niej podchodziłam. Raz z powodu takiego, że była moją lekturą w szkole średniej, a drugi raz, bo miałam ją do mojej prezentacji maturalnej. Nie ukrywam, że "Lalka" mnie sobą jakoś specjalnie nie zachwyciła, często miałam ochotę rzucić książką, głównie przez Pamiętniki Starego Subiekta lub Izabelę Łęcką i naiwnego Stanisława...