Między innymi z racji tego, że istnieje też życie pozaksiążkowe (podobno:)), powstała instytucja audiobooka. Długo stroniłam od tej formy książki, pewnie dlatego, że jestem wzrokowcem. Czasem jednak trzeba ugotować obiad czy posprzątać mieszkanie ;) i wówczas audiobook nieźle się sprawdza. Tak więc „Grę cieni” Charlotte Link, którą omawialiśmy na lokalnym klubie dyskusyjnym, mogę uznać za swoją pierwszą wysłuchaną książkę, choć nie ukrywam, że i tak część przeczytałam.

David Bellino to zamożny człowiek, który zaczyna dostawać listy z pogróżkami. Pragnąc skonfrontować te wiadomości z potencjalnymi nadawcami, zaprasza do siebie swoich dawnych znajomych, których w przeszłości skrzywdził. Do jego domu przyjeżdża więc Mary, Gina, Natalie i Steve. Po wieczornej kolacji w ich towarzystwie oraz w towarzystwie swojej narzeczonej Laury, David zostaje zastrzelony we własnym gabinecie. Właściwie każdy z gości miał powód do zemsty na mężczyźnie. Kto więc był sprawcą?

"Gra cieni" nie jest moim pierwszym spotkaniem z panią Link. Mam za sobą bodajże cztery jej inne książki. Cóż mogę powiedzieć o jej pisarstwie? Sięgając po „Grę cieni” od razu wyczułam, że to styl, typowy dla Link: miejsce akcji- Anglia (przeważnie), mało dialogów, mnóstwo opisów bohaterów z perspektywy psychologicznej. Określenie thrillera psychologicznego pasuje tu jak ulał. I tym razem poznajemy każdego z bohaterów i potencjalnych morderców bardzo dokładnie, łącznie z ich przeszłością i zdarzeniami, które mogły wpłynąć na wybór takiej, a nie innej drogi życiowej.
W tej książce bohaterowie za wszystkie swoje niepowodzenia winili Davida. I o ile w niektórych przypadkach rzeczywiście przyczynił się on do tragedii, to w kolejnych było to obwinianie na zasadzie wskazania kogoś innego, a nie samego siebie, jako przyczyny osobistych niepowodzeń. Ewentualnie obwinianie na zasadzie "efektu motyla". Link sięgnęła po tradycyjną odsłonę kryminału, konstrukcję na styl "zagadki zamkniętego pokoju", gdzie ktoś z gości, zamkniętych w domu razem z Davidem, musiał okazać się mordercą.

Ogólnie pomysł na fabułę jest tu ciekawy, realizacja też na pewnym poziomie, w końcu to Link. Ostatecznie jednak oceniam tę książkę tylko dobrze, nie było efektu zaskoczenia zakończeniem czy też zaaferowania całą historią. Jestem zdania, że spośród opowieści Link, które znam, ta plasuje się bliżej końca. Nie wiem, może to wina słuchania, a nie czytania? A może po prostu ta historia udała się Link tylko częściowo? Czyli nadal trafiam na książki dobre, ale....

Między innymi z racji tego, że istnieje też życie pozaksiążkowe (podobno:)), powstała instytucja audiobooka. Długo stroniłam od tej formy książki, pewnie dlatego, że jestem wzrokowcem. Czasem jednak trzeba ugotować obiad czy posprzątać mieszkanie ;) i wówczas audiobook nieźle się sprawdza. Tak więc „Grę cieni” Charlotte Link, którą omawialiśmy na lokalnym klubie...