Życie potrafi pisać nieprawdopodobne scenariusze. Nigdy nie należy niczego uznawać za pewnik, bo zawsze los może nam zafundować prawdziwe trzęsienie ziemi. Tak samo jest w tej debiutanckiej powieści Anety Krasińskiej.

Zgodne małżeństwo, dwoje dzieci, piękny dom zbudowany na kredyt, nudna i bezpieczna praca dla niej, odpowiedzialna i dobrze płatna dla niego. Po godzinach ona zajmuje się domem i dziećmi, a on coraz częściej wraca do domu tylko na nocleg. Młodszy syn przygotowuje się do Pierwszej Komunii, a na spotkania w kościele uczęszcza oczywiście z mamą. Zbieg niefortunnych zdarzeń sprawia, że nawiązuje bliższą znajomość z księdzem, który zajmuje się opieką nad maluchami przygotowującymi się do sakramentu.

Zaczyna się dość niewinnie, prawda? A kończy pełnym namiętności weekendem, podczas którego życie obojga zmieni się na zawsze. Zarówno Alicja, jak i Adam staną przed koniecznością bardzo trudnych wyborów. Od tych decyzji będzie zależała przyszłość zarówno każdego z nich dwojga, jak i pozostałych członków rodziny. Co postanowią? Jak potoczą się ich losy?

„Finezja uczuć” wprost porusza temat, który w tak bardzo katolickim kraju, jak Polska jest uznawany za tabu. O historiach romansów księży każdy może słyszał, ale nikt głośno nie mówi. W tej debiutanckiej powieści natomiast temat jest mocno nakreślony, ogłoszony głośno i wyraźnie. Z jednej strony powieść może być głosem autorki w dyskusji na temat celibatu księży – teraz temat bardzo na czasie, gdy wieloletnie kochanki włoskich księży zaczynają głośno mówić o ojcach swych dzieci, którzy na co dzień noszą sutanny.

Z drugiej zaś strony książka opowiada przepiękną historię niezwykle trudnej miłości, która dotyka w najmniej spodziewanym momencie i nie zważa na przeciwności. Taka „zakazana” miłość powinna być od początku nastawiona na porażkę. Zakochani, w sytuacji takiej, w jakiej znaleźli się Alicja i Adam, stoją przed niezwykle trudnymi wyborami, z którymi radzi sobie niewiele osób.

Debiut Anety Krasińskiej jest niezwykle odważny przede wszystkim dlatego, że autorka zdecydowała się go popełnić w Polsce – kraju bardzo katolickim. Jest też naprawdę udany – pisarka ie sili się a wydumane rozważania filozoficzne czy moralne, tylko przedstawia tę sytuację poprzez proste słowa i emocje zwyczajnego człowieka. Dawno nie zdarzyło mi się, że nie mogłam oderwać się od powieści, a przy tej spędziłam dosłownie cały dzień, każdą wolną chwilę. Szczerze polecam!

Życie potrafi pisać nieprawdopodobne scenariusze. Nigdy nie należy niczego uznawać za pewnik, bo zawsze los może nam zafundować prawdziwe trzęsienie ziemi. Tak samo jest w tej debiutanckiej powieści Anety Krasińskiej.

Zgodne małżeństwo, dwoje dzieci, piękny dom zbudowany na kredyt, nudna i bezpieczna praca dla niej, odpowiedzialna i dobrze płatna dla niego. Po godzinach...