Sięgnąłem po tę książkę z zainteresowaniem, bo ciekawiło mnie, jaki proces zaszedł w mieszkańcach Królestwa Polskiego, że nie witali legionistów Piłsudskiego z entuzjazmem.
Dostałem część odpowiedzi, bo profesor Andrzej Chwalba szczegółowo opisał proces depolonozacji urzędów po Powstaniu Styczniowym. Ci, którzy zostali na swoich stanowiskach w sądach, szkołach czy policji, stali się po części elementem opresyjnego państwa carów.
W pierwszej części książki było więcej informacji o Polakach w moskiewskich mundurach i tę część czytało mi się lepiej. pojawiały się nawet przykłady karier i zachowań ilustrujące postawy Polaków w służbie Moskali.
Druga część książki to solidna praca historyka nad faktami i statystykami depolonizacji w poszczególnych urzędach. Tę część czytało mi się trudniej.
Szkoda, że książka zaczyna się od Powstania Styczniowego i upadku arcykolaboranta Wielopolskiego. Umykają nam więc postaci Mianowskiego czy Kierbedzia.
Trochę raziły mnie fragmenty dotyczące pochwał dla rosyjskich administratorów ziem pod zaborem np. dla Sokrata Starynkiewicza - rosyjskiego prezydenta Warszawy, byłego generała amii carskiej, który unowocześnił Warszawę. A jeśli Hans Frank unowocześnił(by) Kraków w czasie swoich rządów w czasie II wojny światowej, to należą mu się pochwały?
No i na koniec zabrakło mi nieco krytycznej analizy pozytywistów, którzy służyli Moskalom jak np. Bolesław Prus - organizując zbiórkę pieniędzy dla cara odwiedzającego Warszawę.

Sięgnąłem po tę książkę z zainteresowaniem, bo ciekawiło mnie, jaki proces zaszedł w mieszkańcach Królestwa Polskiego, że nie witali legionistów Piłsudskiego z entuzjazmem.
Dostałem część odpowiedzi, bo profesor Andrzej Chwalba szczegółowo opisał proces depolonozacji urzędów po Powstaniu Styczniowym. Ci, którzy zostali na swoich stanowiskach w sądach, szkołach czy policji,...

Solidna literatura historyczna

Solidna literatura historyczna