Kto nie zna Charlesa Bukowskiego? Wszyscy o nim słyszeli, każdy się fascynuje. Część czyta, inni chcą przeczytać, ale jakoś im nie po drodze. Ja od wielu miesięcy, o ile nie lat, należałam właśnie do tej drugiej grupy. I pewnie długo bym się za Bukowskiego nie zabierała, gdybym „Kobiet” nie zobaczyła na półce w bibliotece w dziale „nowości”.

Życie pana Henry'ego Chinaskiego (choć nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że tak właściwie jest nim sam Bukowski) opiera się na pisaniu, intymnych relacjach z wieloma kobietami i piciu sporej ilości alkoholu. Czasami dojdzie do tego wieczór autorski i recytowanie wierszy jego autorstwa.

Pozycja jest ciekawym studium ludzkiej natury, zachowań i relacji zachodzących między kobietą a mężczyzną. Nie jest to książka o samych damach. Wydaje mi się nawet, że to panowie, a właściwie sam Chinaski jest tutaj głównym tematem. Choć mogę się mylić, gdyż jest to jednocześnie postać, z punktu widzenia której prowadzona jest narracja.

Choć z pozoru wydaje się, że książka nic takiego do życia czytelnika nie wnosi, to jednak naprawdę jest to dzieło, które warto polecać czytelnikom. Choć tytułowe kobiety powinny odgrywać tutaj główną rolę, wydaje mi się, że najważniejszym i głównym tematem książki jest postawa mężczyzn, a przede wszystkim Chinaskiego w stosunku do płci pięknej. Nie da się ukryć, że Henry traktuje je przedmiotowo, jest czystym chamem i prostakiem, a jego zachowanie zakrawa o prawdziwy skandal. Będąc na miejscu niejednej jego kochanki, dałabym facetowi wielokrotnie w twarz.

„Kobiety” jest pozycją skierowaną zdecydowanie do starszych czytelników, gdyż składa się głównie z samych wulgarnych sytuacji i rozmów. Nie brak tu seksu, alkoholu i przekleństw.

To książka przede wszystkim zaskakująca i pokazująca to, o czym z pozoru wydawać by się mogło, że nie będzie traktować. Jestem oczarowana nią i samym stylem Bukowskiego. Jest on dość prosty, a ja sama jestem zafascynowana tym jak zgrabnie potrafi opisać sporo wartościowych i życiowych rzeczy.

Nie jestem jednak pewna, czy „Kobiety” przypadną do gustu każdemu. Zdaję sobie sprawę, że po kimś takim czytelnicy oczekują nie wiadomo jak poważnych książek, traktujących o czymś ważnym politycznie i życiowo. Tutaj spotykamy się jedynie ze studium relacji damsko-męskich opisanych za pomocą popędów seksualnych Chinaskiego i jego wielu kochanek.

Kto nie zna Charlesa Bukowskiego? Wszyscy o nim słyszeli, każdy się fascynuje. Część czyta, inni chcą przeczytać, ale jakoś im nie po drodze. Ja od wielu miesięcy, o ile nie lat, należałam właśnie do tej drugiej grupy. I pewnie długo bym się za Bukowskiego nie zabierała, gdybym „Kobiet” nie zobaczyła na półce w bibliotece w dziale „nowości”.

Życie pana Henry'ego...