Monografia Heleny Cichockiej analizuje pojęcie mimesis w traktatach teoretyczno-literackich greckiego autora z drugiej połowy I w. p.n.e. Dionizjusza z Halikarnasu w powiązaniu z teorią retoryki, której elementy możemy odnaleźć w jego traktatach. Podstawą analiz zawartych w książce jest zachowana we fragmentach epitoma Dionizjusza „De imitatione”, którą rozpoczyna właśnie definicja retoryki oraz definicja mimesis, stąd też powstaje pytanie o interpretację zależności tych pojęć w ujęciu Dionizjusza z Halikarnasu. Definicja retoryki Dionizjusza jest podstawą dla definicji „wzorcowej”, która ukształtowała się w Bizancjum, dlatego też autorka przeprowadza szczegółowe analizy obu definicji retoryki w tradycji komentatorów bizantyńskich. Wprowadzenie do rozprawy przedstawia krytyczny przegląd najważniejszych badań nad mimesis w literaturze bizantyńskiej stanowiąc niejako tło historyczno-literackie dla dalszych rozważań. Książka podejmuje problematykę możliwości zastosowania nowożytnych metod krytyki literackiej w odniesieniu do wybranych utworów literatury greckiej i bizantyńskiej.