Interesująca fabuła, która wciąga od początku. No i Komisarz wkracza do akcji.

Interesująca fabuła, która wciąga od początku. No i Komisarz wkracza do akcji.

Kiedy otrzymałem paczkę z tą książką , wyjąwszy ją aż oniemiałem , powodem był jej opasły rozmiar. Duże tomiszcze. Ponad 559 i 1/3 strony. Powstała natychmiast obawa : taki szeroki opis może nie wróżyć niczego dobrego, jednak z drugiej strony wynikającej z jakże przewrotnej natury ludzkiej, w moim umyśle zakwitła również nadzieja, że taki obszerny tom może skrywać niezwykle skomplikowaną , psychologiczną zagadkę kryminalną……..niestety często jest tak, że pierwszy, ten pierwszy odruch jest bliżej prawdy.
I stało się tak i tym razem. Niestety. Tym razem Hakan Nesser pisze rozwlekle i przynudza. Całość się niemiłosiernie dłuży i nuży. Ogromna ilość przemyśleń osobistych zarówno inspektor Moreno ( i innych policjantów ) a także niezliczona ilość podróży wstecz oraz do przyszłości niedalekiej co prawda, ale jednak samego komisarza Van Veeterena jest co najmniej nie na miejscu. Nie jest to kryminał, ale powieść obyczajowa, która pragnie tym krew mrożącym opowiadaniem być, ale tak nie jest. Autor próbuje nadrobić to wyrachowaniem i wyrafinowaniem, niezwykłą inteligencją i brutalnością, przebiegłością seryjnego zabójcy nadrobić, ale to mu się nie udaje. Dodatkowo wyświechtany jak świat, stary zgrany numer, oznaczona talia kart starego szulera- problemy w przeszłości, ciężkie dzieciństwo, problemy w życiu dojrzewania, ect. Kompleks Edypa ect itp. itd. I jakość jest po prostu śmieszna. Nie tego i nie w taki sposób oczekiwałem nie tylko akcji, ale samego zakończenia tej jakże dłuuuuuuuugiej opowieści o pewnym dusicielu kobiet. Inteligentny i zakompleksiony. Pewny siebie, zbyt pewny siebie i jednocześnie bojący się spojrzeć trzeźwo na świat. Niebywała odwaga i strach przed światem. Paradoks. Samotnik z wyboru i z musu. Ciężko jest to wszystko spiąć jedną sensowną klamrą.
Jest dużo niejasności, które są aż nadto widoczne. Tak wytrawny pisarz jakim jest Nesser nie powinien popełniać takich dziecinnych, amatorskich pomyłek.
Książkę mógł może nie ostatecznie uratować finał, ale w jakiś sposób wynagrodzić czytelnikowi te czołganie się przez te kilkaset stron, jednak stało się tak jak się stało.
Całość wypada infantylnie. Nudno. Męczyłem i dręczyłem się nad tą okropną lekturą, a szkoda ponieważ ten pisarz nigdy mnie jeszcze nie zawiódł. Wypalenie ? Brak pomysłu ? Pomysł był dobry, bardzo dobry, ale dużo gorzej było z realizacją i samym profilem modus operandi.
Wyszło źle. Szkoda czasu na takie kiepskie książki.

Kiedy otrzymałem paczkę z tą książką , wyjąwszy ją aż oniemiałem , powodem był jej opasły rozmiar. Duże tomiszcze. Ponad 559 i 1/3 strony. Powstała natychmiast obawa : taki szeroki opis może nie wróżyć niczego dobrego, jednak z drugiej strony wynikającej z jakże przewrotnej natury ludzkiej, w moim umyśle zakwitła również nadzieja, że taki obszerny tom może skrywać niezwykle...

W tej odsłonie Van Veeteren jest szczęśliwym emerytem, prowadzącym antykwariat i opiekującym się wnuczką. Pewnego dnia spotyka się z wikariuszem pobliskiej parafii, który chce zwierzyć się z informacji na temat możliwej zbrodni. Van Veeteren nie ma czasu i o sprawie zapomina. Ksiądz jednak rzuci się pod pociąg...

W tak zwanym międzyczasie na policyjnym posterunku śledczy muszą rozwikłać sprawę mordercy, który przez kilka lat pozostaje bezkarny. Pozornie spraw nic ze sobą nie łączy, a ostatecznie okaże się, że Van Veeteren będzie miał tu coś do dodania. Tropy zawiodą na uniwersytet, na wydział literatury...

Jaskółka i kot, które pojawiają się w tytule powieści, znajdują swoje odzwierciedlenie w fabule. Van Veeteren jasno informuje czytelnika, że koty z jaskółkami zwykły się „bawić”, nie zabijać od razu. Taki jest też człowiek, którego ścigają policjanci. Podchodzi swoje ofiary, bawi się, by ostatecznie dokonać mordu. Bardzo udana konstrukcja postaci mordercy sprawia, że - mimo poznania jego tożsamości odpowiednio wcześniej - książka trzyma w napięciu do ostatnich kartek. Miłośnicy literackich wtrętów w kryminałach również powinni być usatysfakcjonowani.

To kolejna znakomita książka z cyklu pióra Nessera. Inteligentne dialogi, poczucie humoru, wartka akcja i rzeczy wynikające z siebie nawzajem.

W tej odsłonie Van Veeteren jest szczęśliwym emerytem, prowadzącym antykwariat i opiekującym się wnuczką. Pewnego dnia spotyka się z wikariuszem pobliskiej parafii, który chce zwierzyć się z informacji na temat możliwej zbrodni. Van Veeteren nie ma czasu i o sprawie zapomina. Ksiądz jednak rzuci się pod pociąg...

W tak zwanym międzyczasie na policyjnym posterunku śledczy...

Każdy może być mordercą, niezależnie od wieku, płci, wykształcenia. To pewne czynniki (Determinanty jakby powiedział Van Veteeren) decydują o tym, że człowiek staje się mordercą i dokonuje haniebnych czynów. Jednocześnie książka opowiada o tym, że nikt nie uniknie kary a zbrodnia doskonała nie istnieje i że moralność bierze górę, człowiek nie zawsze jest w stanie żyć z tym co zrobił.

Każdy może być mordercą, niezależnie od wieku, płci, wykształcenia. To pewne czynniki (Determinanty jakby powiedział Van Veteeren) decydują o tym, że człowiek staje się mordercą i dokonuje haniebnych czynów. Jednocześnie książka opowiada o tym, że nikt nie uniknie kary a zbrodnia doskonała nie istnieje i że moralność bierze górę, człowiek nie zawsze jest w stanie żyć z tym...

Dobry kryminał. Jak zwykle Komisarz jest the best!

Dobry kryminał. Jak zwykle Komisarz jest the best!

Hakan Nesser nie należy do mistrzów błyskotliwej fabuły, ale jego styl, wdzięk i poczucie humoru znakomicie to rekompensują. W tym przypadku dostajemy klasycznego Nessera... Nieprzekonanych pewnie nie przekona, a zwolenników nie rozczaruje. Jednym słowem, klasyka gatunku!

Hakan Nesser nie należy do mistrzów błyskotliwej fabuły, ale jego styl, wdzięk i poczucie humoru znakomicie to rekompensują. W tym przypadku dostajemy klasycznego Nessera... Nieprzekonanych pewnie nie przekona, a zwolenników nie rozczaruje. Jednym słowem, klasyka gatunku!

Nesser - to klasa sama w sobie. Jednym ta, czy inna książka bardziej, lub mniej się podoba, ale jest to autor zdecydowanie z kanonu klasyki skandynawskiego krymianłu.
Każdą warto przeczytać, a wiem, co mówie, bo ja już wszystkie przeczytałam.
Ta część moim zdaniem, jest jedną z lepszych. Akcja trwa parę lat, podejrzane zgony/zabójstwa są ze sobą nie powiązane, ale w krótce wszystko okazuje się jasne.
Nawiązanie do literatury jest bardzo ciekawe. To, że wiemy, kto zabija nadaje historii "smaku". Jesteśmy praktycznie obserwatorami, tego jak nasz antykwariusz/były policjant dociera do prawdy.
Klasyka krymianału skandynawskiego!

Nesser - to klasa sama w sobie. Jednym ta, czy inna książka bardziej, lub mniej się podoba, ale jest to autor zdecydowanie z kanonu klasyki skandynawskiego krymianłu.
Każdą warto przeczytać, a wiem, co mówie, bo ja już wszystkie przeczytałam.
Ta część moim zdaniem, jest jedną z lepszych. Akcja trwa parę lat, podejrzane zgony/zabójstwa są ze sobą nie powiązane, ale w krótce...

Dobra, trzyma w napięciu, chociaż zakończenie trochę mnie rozczarowało. I już wiem na pewno, że to postać komisarza robi powieści Nessera, Ewa Moreno z jej babskimi rozterkami do pięt mu nie dorasta ;)

Dobra, trzyma w napięciu, chociaż zakończenie trochę mnie rozczarowało. I już wiem na pewno, że to postać komisarza robi powieści Nessera, Ewa Moreno z jej babskimi rozterkami do pięt mu nie dorasta ;)

Hakan jest genialny!

Hakan jest genialny!

Dwa podejścia - za pierwszym razem odłożyłam po przeczytaniu 50 stron, za drugim wręcz połknęłam. To jedyna książka z cyklu o Van Veeterenie, która na początku mi się nie spodobała. Ogólnie cała seria mnie zachwyciła. Polecam

Dwa podejścia - za pierwszym razem odłożyłam po przeczytaniu 50 stron, za drugim wręcz połknęłam. To jedyna książka z cyklu o Van Veeterenie, która na początku mi się nie spodobała. Ogólnie cała seria mnie zachwyciła. Polecam