Podczas lektury „W cieniu” zawiodą się ci, którzy oczekiwali ociekających krwią trupów. Tu jest coś znacznie gorszego – potwór, który siedzi w każdym człowieku.
Thriller od dawna jest jednym z moich ulubionych gatunków, dlatego porównanie z „Zanim zasnę” czy opinia Tess Gerritsen skłoniły mnie do sięgnięcia po tę właśnie książkę. Uwielbiam w tym gatunku pewną dowolność – każda książka pokazuje lęki ludzkie ze strony jej autora. Gdzieniegdzie będą to straszne tortury fizyczne z przemocą psychiczną, a gdzie indziej wspomnienia, które kładą cień na całe życie. Tutaj natomiast z kart książki wyszedł potwór, o tyle bardziej przerażający, że żyjący w każdym z nas.
Jodi to kobieta w średnim wieku, psycholog, zajmująca się głównie prowadzeniem domu swojego partnera, Todda. Jest to para niezwykła: ona dba o każdy szczegół w domu, podczas gdy on przynosi do niego pieniądze. W po drodze zbacza, zahaczając o kolejne kochanki, czego Jodi jest stuprocentowo świadoma – liczy się tylko to, że Todd zawsze wraca do niej. Gdy więc na scenie pojawia się ciężarna Natasha, prawie 20 lat młodsza od Jodi córka przyjaciela rodziny, Todd postanawia odejść na dobre. A Jodi wpada w popłoch, bo burzy to nie tylko jej uczucia i ułożony świat – były partner chce zabrać jej również środki do życia i mieszkanie… Jedyną szansą jest wyeliminowanie ukochanego Todda zanim ten zmieni testament albo weźmie ślub.
Dla Susan Harrison, piszącej pod pseudonimem A.S.A. Harrison, ta debiutancka powieść stała się zarówno wydawnictwem pośmiertnym – autorka zmarła tuż przed wprowadzeniem jej na rynek księgarski. To sprawia, że książka jest jedyna w swoim rodzaju, bo pozostaje zagadką… Czy styl autorki nadal byłby tak niepokojący? Czy swoje postaci wzorowała na przeżyciach kogoś bliskiego? Skąd w jej powieści wziął się potwór, który wyziera z niewielkiej, poukładanej i zakochanej Jodi, gdy ta traci kontrolę nad rzeczywistością?
Akcja powieści tym bardziej przemawia do nas dzięki niezwykłemu podziałowi rozdziałów: w jednym dowiadujemy się o tym, co czuje Jodi, a w drugim, co dzieje się u Todda. To sprawia, że książka jest również studium nad porozumieniem między ludźmi, którzy są ze sobą tyle lat, że przestali dostrzegać subtelne zmiany w sobie nawzajem. Sytuacja, w jakiej znajdujemy bohaterów, jest po prostu trywialna: zdradzający partner znajdujący sobie 20 lat młodszą dziewczynę i niespodziewana ciąża, która zmusza go do zmiany całego swojego życia. Mimo tej trywialności kreacje bohaterów są niezwykłe. Z jednej strony widzimy Todda, który odniósł sukces w swojej firmie tylko dzięki ciężkiej pracy, a teraz przechodzi kryzys wieku średniego i depresję, której nie umie pokonać mimo obecności psychologa w domu. Todd byłby dla nas bardziej akceptowalny, gdybyśmy mogli przypiąć mu łatkę zimnego drania – on jednak ma wątpliwości, kocha obie kobiety, które są obecne w jego życiu, a czasem nawet odczuwa żal za to, co zrobił. Jednocześnie, ulega podszeptom innych ludzi, nie umie sam zapanować nad swoim życiem, które dotychczas układała Jodi. Ona znajduje się na drugiej szali – jest spokojna, opanowana, prowadzi własną praktykę psychologiczną, a jej każdy dzień w sposób wręcz przerażający musi biec według określonego z góry planu. Dopiero, gdy sytuacja ulega zmianie, widzimy, czym naprawdę jest natura ludzka, i dlaczego ci, którzy potrafią pomóc innym, często nie radzą sobie ze sobą.
Przez całą książkę zastanawiałam się, co jest bardziej przerażające: partner, który praktycznie z dnia na dzień zmienia swoje życie, zapominając o swojej towarzyszce pozbawionej nie tylko miłości, ale i bezpieczeństwa oraz warstwy materialnej, czy też może partnerka, która nie widzi innego rozwiązania niż zlecenie morderstwa swojej miłości życia. Ale gdy dotarłam do ostatniej strony, wiedziałam już, że żadna z tych rzeczy nie przeraża mnie tak bardzo, jak potwór, który wyzierał z Jodi pod sam koniec akcji. Jaki potwór? Tego dowiecie się, czytając powieść – nie będę psuć Wam przyjemności czytania.
http://czytambyniezwariowac.blogspot.com/

Podczas lektury „W cieniu” zawiodą się ci, którzy oczekiwali ociekających krwią trupów. Tu jest coś znacznie gorszego – potwór, który siedzi w każdym człowieku.
Thriller od dawna jest jednym z moich ulubionych gatunków, dlatego porównanie z „Zanim zasnę” czy opinia Tess Gerritsen skłoniły mnie do sięgnięcia po tę właśnie książkę. Uwielbiam w tym gatunku pewną dowolność –...