Powieść opowiada o czterdziestoletniej nauczycielce Joannie, która samotnie wychowuje swoją nastoletnią córkę Lusię. Zajmuje się domem i pracuje ciężko jest stale zapracowana i już zmęczona pracą zawodową, chce pójść na urlop zdrowotny odpocząć od wszystkiego zacząć realizować swoje wszystkie upragnione marzenia. Lecz zamiast wypoczywać musi zaopiekować się schorowaną, zwariowaną ciocią. Wyjeżdża do miasta Starogardu Gdańskiego, gdzie jej pobyt okazuje się już pełen niespodzianek. Joanna tam rozpoczyna pisać, prowadzi "śledztwo" dotyczącego pewnego mądrego, przystojnego sąsiada, zaczyna pracować w hospicjum udziela się w tym ośrodku wspiera chorą Szpilkę Sylwię dziewczynkę i Mrówkę, które walczą ze swoimi strasznymi chorobami pomaga im i przychodzi do hospicjum praca sprawia Joannie dużo radości, bardzo cieszy. Mimo doświadczeń życiowych w swym życiu to odmienia całkiem jej życie na nowo.
Bardzo ciepła, mądra i życiowa historia głównej bohaterki Joanny zżyłam się z nią i ze Szpilką oraz Mrówką to dzielne,wspaniałe dziewczynki pomimo, że chorują mają siłę do walki by walczyć podziwiam Joannę, że aktywnie działa w hospicjum pomaga tam z całego swego serca, ma w sobie dobroć, ciepło dla ludzi.
"Złodziejka marzeń" to napisana żywym językiem, utrzymana w ciepłym, zabawnym i optymistycznym, a niekiedy poważnym tonie powieść obyczajowa oddająca atmosferę niewielkiego miasta, łamie stereotypy życiowe.
Jest to przyjemna, lekka lektura przy, której się zrelaksowałam, wzruszyłam.
Wzruszająca naprawdę.

Powieść opowiada o czterdziestoletniej nauczycielce Joannie, która samotnie wychowuje swoją nastoletnią córkę Lusię. Zajmuje się domem i pracuje ciężko jest stale zapracowana i już zmęczona pracą zawodową, chce pójść na urlop zdrowotny odpocząć od wszystkiego zacząć realizować swoje wszystkie upragnione marzenia. Lecz zamiast wypoczywać musi zaopiekować się schorowaną,...