Rozczarowanie.. sięgając po tą pozycję, myślałam, że odnajdę w niej rozmach Philippy Gregory i jej powieści. Jednak jak dla mnie bliżej tej pozycji do bardziej wysublimowanego Harlequina, niż do powieści historycznej.

Rozczarowanie.. sięgając po tą pozycję, myślałam, że odnajdę w niej rozmach Philippy Gregory i jej powieści. Jednak jak dla mnie bliżej tej pozycji do bardziej wysublimowanego Harlequina, niż do powieści historycznej.

Na pewno nie jest lepsza od Gregory. Wszystko się strasznie ciągnie, a najbliższe określenie, na opisanie tej książki - nudna.

Na pewno nie jest lepsza od Gregory. Wszystko się strasznie ciągnie, a najbliższe określenie, na opisanie tej książki - nudna.

Fajna fikcja historyczna... Warta przeczytania

Fajna fikcja historyczna... Warta przeczytania

Na okładce napisano: "Lepsza niż Gregory"
Moim zdaniem, jeśli ktoś jest naprawdę dobry w tym co robi nie potrzebuje być porównywany z kimś innym.
Na okładkach książek Pani Gregory takich porównań nie znalazłam.
Stwierdzenie "Lepsza niż Gregory" od razu nastawiło mnie negatywnie do książki. Miałam jednak nadzieję na pozytywne zaskoczenie i na to, że po lekturze będę mogła stwierdzić, że faktycznie Pani O'Brien jest na dobrej drodze aby dorównać Pani Gregory.
Niestety przed Panią O'Brien jeszcze baaardzo długa droga.

Książka jest nieciekawa,nie ma żadnych zwrotów akcji czy jakichś bardziej ekscytujących wydarzeń. Momentami wydawało się, że akcja nabierze tempa i coś się zacznie dziać, bo pojawiali się negatywni bohaterowie, ale te czarne chmury nad głową głównej bohaterki szybko się rozwiewały i fabuła ponownie wracała na poprzednie, monotonne tory.

Irytująca główna bohaterka, myśląca chaotycznie, ciągle zmieniająca zdanie i niezbyt konsekwentna w działaniu.

Akcja przegadana, nużąca, większość stanowią, nierzadko infantylne, przemyślenia bohaterki (jak np. to, kiedy jej mąż wyjechał w pilnych sprawach: "czułam, że jeśli nie wróci za kilka dni, to oszaleję z rozpaczy, może nawet pożegnam się z życiem"),bardziej charakterystyczne dla dzisiejszej młodzieży, niż dla kobiety z XIV w. mającej kilkoro dzieci w swym dorobku, którymi notabene w ogóle się nie interesuje.

"Urzekło" mnie również zdanie:
"I stał się cud, bo drzwi wreszcie się otworzyły".
No faktycznie cud!

Cudem jest raczej to, że dotrwałam do końca lektury ;-)

Na okładce napisano: "Lepsza niż Gregory"
Moim zdaniem, jeśli ktoś jest naprawdę dobry w tym co robi nie potrzebuje być porównywany z kimś innym.
Na okładkach książek Pani Gregory takich porównań nie znalazłam.
Stwierdzenie "Lepsza niż Gregory" od razu nastawiło mnie negatywnie do książki. Miałam jednak nadzieję na pozytywne zaskoczenie i na to, że po lekturze będę mogła...

Zacznę od tego, że jakiś czas temu czytałam „Zakazaną królową” tej autorski i tamta pozycja przypadła mi bardzo do gustu, więc i tym razem miałam spore oczekiwania. Niestety się zawiodłam.

Autorka stara się wmówić czytelnikowi, że Alice Perrers to dziewczę wyjątkowe i niezwykłe (tym tłumaczyć można zafascynowanie króla Edwarda i wybranie jej na swą kochankę). A tak się składa, że Alice z kart tej powieści jest dosyć zwyczajna i niczym się nie wyróżnia. A szkoda, bo ta postać historyczna dawała spore pole do popisu autorce, która mogła stworzyć postać naprawdę wyjątkową. W samym romansie z królem brak iskry, gorącego uczucia. Wszystko jest bezbarwne, a miejscami nawet nudne. O’Brien bardzo mało miejsca poświęca życiu dworskiemu, skupia się raczej na uczuciach głównej bohaterki (a wachlarz tych uczuć jest niestety dosyć ubogi). Wszystko opisuje powierzchownie, nie zagłębia się w szczegóły. Nie znajdziemy w tej książce wielu dworskich intryg. Brak tu szerszej perspektywy, która ukazałaby cały dwór króla oraz wszystkie, także nieczyste zagrania Alice. Bo przez całą książkę miałam wrażenie, że autorka za wszelką cenę chce pokazać królewską faworytę w jak najlepszym świetle i ją wybiela.

Autorka kilka razy miesza czas teraźniejszy z przeszłym. Język jest raczej prosty, a niektóre zwroty czy wypowiedzi bohaterów nie pasowały mi do opisywanej epoki. Postacie drugoplanowe autorka opisuje przy pomocy jednej czy dwóch cech i tak te osoby prezentują się przez całą książkę. Te niedociągnięcia nie są jednak rażące i nie przeszkadzają w odbiorze całości.

Mimo wszystko czyta się to dobrze, a losy Alice wciągają. Nie są to literackie wyżyny, a informacja z okładki sugerująca, że O’Brien jest lepsza od Gregory to spore nadużycie. Ale jeśli ktoś szuka książki niewymagającej, nieangażującej i odprężającej po ciężkim dniu, to jest to dobry wybór. Ja miło spędziłam czas i odprężyłam się podczas lektury. A czasem właśnie to wystarcza.

Zacznę od tego, że jakiś czas temu czytałam „Zakazaną królową” tej autorski i tamta pozycja przypadła mi bardzo do gustu, więc i tym razem miałam spore oczekiwania. Niestety się zawiodłam.

Autorka stara się wmówić czytelnikowi, że Alice Perrers to dziewczę wyjątkowe i niezwykłe (tym tłumaczyć można zafascynowanie króla Edwarda i wybranie jej na swą kochankę). A tak się...

Prawdę mówiąc - nie było to takie złe. Bardzo byłam zniechęcona po "Zakazanej królowej", która okazała się literackim zakalcem, ale udało się przeczytać, tym razem bez wielkich niestrawności. Czyta się dość szybko, historia nawet ciekawa, jednak ostatnia 1/3 powieści jest do poprawki. Zabrakło konsekwencji w zachowaniu głównej bohaterki, przez co zaczyna irytować czytelnika swoim wiecznym niezadowoleniem i kosmicznymi wymaganiami i nieodpowiedzialnością. Philippa Gregory to nie jest, ale da się przełknąć.

Prawdę mówiąc - nie było to takie złe. Bardzo byłam zniechęcona po "Zakazanej królowej", która okazała się literackim zakalcem, ale udało się przeczytać, tym razem bez wielkich niestrawności. Czyta się dość szybko, historia nawet ciekawa, jednak ostatnia 1/3 powieści jest do poprawki. Zabrakło konsekwencji w zachowaniu głównej bohaterki, przez co zaczyna irytować czytelnika...

Szata graficzna okładki wprowadziła mnie w błąd - nie zauważyłam nazwiska autorki umieszczonego pod tytułem i ominęłam napisane drobnym drukiem "lepsza niż'. W ten sposób wypożyczyłam książkę, którą przypisałam Philippie Gregory bo to od Gregory autorka ma być lepsza. Czy to był przemyślany chwyt reklamowy wydawcy? Czyżby nie dowierzał talentowi Anny O'Brien? Historia sama w sobie ciekawa - porzucone, nieślubne dziewczę, wychowane w klasztorze, zdobywa umiejętność czytania, rachowania i dzięki przypadkom trafia na dwór Ewdwarda III by stać się jego kochanką i wpływać na losy Korony. Sposób prowadzenia narracji jest taki jak u Gregory, książkę czyta się dobrze, widać trud jaki zadała sobie autorka by fikcję literacką sprzęgnąć z wydarzeniami historycznymi. Niestety od Gregory O'Brien lepsza nie jest, nie wiem czego, ale dla mnie, czegoś w tej książce brak.

Szata graficzna okładki wprowadziła mnie w błąd - nie zauważyłam nazwiska autorki umieszczonego pod tytułem i ominęłam napisane drobnym drukiem "lepsza niż'. W ten sposób wypożyczyłam książkę, którą przypisałam Philippie Gregory bo to od Gregory autorka ma być lepsza. Czy to był przemyślany chwyt reklamowy wydawcy? Czyżby nie dowierzał talentowi Anny O'Brien? Historia sama...

Po pierwsze nie zgadzam się, iż autorka jest lepsza od Philippy Gregory, zdecydowanie wolę Panią Gregory.
Powieść jest intrygująca i czytając byłam ciekawa jak potoczy się los Alice, która momentami miała więcej szczęścia niż rozumu, jednakże przez jej naiwność zyskała w moich oczach sympatię.
Serdecznie polecam, jednakże do bardzo ambitnych powieści ta książka nie należy.

Po pierwsze nie zgadzam się, iż autorka jest lepsza od Philippy Gregory, zdecydowanie wolę Panią Gregory.
Powieść jest intrygująca i czytając byłam ciekawa jak potoczy się los Alice, która momentami miała więcej szczęścia niż rozumu, jednakże przez jej naiwność zyskała w moich oczach sympatię.
Serdecznie polecam, jednakże do bardzo ambitnych powieści ta książka nie należy.

W mojej opinii jest to dobrze napisana książka,która wciąga.O czym jest? Główna bohaterka to Alice Perres żyjąca sobie w Anglii w XIV wieku.Jako niemowlę została porzucona do klasztoru i tam wychowywana oraz kształcona na przyszłą siostrę zakonną.I tak mogłaby się toczyć historia .. gdyby los bohaterki nie uległ diametralnej zmianie. Dziwnym zbiegiem okoliczności trafiła najpierw do Londynu a następnie na królewski dwór,stając się jedną z ważniejszych kobiet króla Edwarda III.I jak tu sobie radzić, kiedy będąc królewską faworytą,królowa ją wspiera,król wielbi a cały dwór nienawidzi i spiskuje przeciwko niej? o i jeszcze do tego Parlament!. To jest dobry powód,aby zerknąć na tą historię.Ponieważ jak ma sobie radzić samotna i nisko urodzona kobieta w takim otoczeniu i w czasach,kiedy to bycie kobietą ambitną było złe a plotki i oszczerstwa były na porządku dziennym? I co zrobić,kiedy umrze król? a jednak jej się to udawało.To silna,bystra osoba,która potrafiła sobie radzić w niemal każdej nowej sytuacji. Jej ambicja była duża i często doprowadzała ją do problemów.Lojalna wobec królowej,oddana Edwardowi a jednocześnie uprzejma nawet do swych wrogów. Ciekawy był wątek znajomości z Windsorem i ich dyskusje :) aż się uśmiechałam jak to czytałam.Bohaterka bardzo uparta i dobrze. Wielokrotnie odniosłam wrażenie,że to nie jest Alice z XIV wieku,która powinna być uległa,cicha i skromna.To osoba współczesna,która potrafi postawić na swoim.

W mojej opinii jest to dobrze napisana książka,która wciąga.O czym jest? Główna bohaterka to Alice Perres żyjąca sobie w Anglii w XIV wieku.Jako niemowlę została porzucona do klasztoru i tam wychowywana oraz kształcona na przyszłą siostrę zakonną.I tak mogłaby się toczyć historia .. gdyby los bohaterki nie uległ diametralnej zmianie. Dziwnym zbiegiem okoliczności trafiła...

Intrygująca relacja Alice i Philippy - to na plus, a nawet cztery plusy.

Intrygująca relacja Alice i Philippy - to na plus, a nawet cztery plusy.