Sama nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Autorka opowiada tu o młodej kobiecie, dla której teatr i aktorstwo są całym światem. Z czasem teatr całkowicie zdominowuje jej prawdziwe życie. Z jednej strony, jak to u Nurowskiej, czyta się bardzo dobrze. Teatr uwielbiam, więc naprawdę wciągnęła mnie ta ich gra – chciałam wiedzieć, jak to wszystko się skończy, zarówno w życiu, jak i na scenie. Autorka ciekawie wykorzystuje w powieści sztukę Bułhakowa "Molier, czyli zmowa świętoszków". Ciekawa też wydaje mi się postać Elżbiety.
Z drugiej jednak strony absolutnie nie potrafię zrozumieć postępowania głównej bohaterki i motywów, jakimi się kieruje. Jej decyzje są impulsywne, irracjonalne i trudne do wytłumaczenia. To, co wyprawia zupełnie do mnie nie przemawia, jakby dobrowolnie prosiła się o kłopoty. Pomocy szuka nie tam, gdzie trzeba i nawet nie dostrzega, że pada ofiarą manipulacji.
Dobrze, że nie jest to moja pierwsza powieść Nurowskiej i wiem już na co ją stać, inaczej czułabym się zniechęcona. NIE polecam!

Moja ocena: 3/6 lub 5/10

Sama nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Autorka opowiada tu o młodej kobiecie, dla której teatr i aktorstwo są całym światem. Z czasem teatr całkowicie zdominowuje jej prawdziwe życie. Z jednej strony, jak to u Nurowskiej, czyta się bardzo dobrze. Teatr uwielbiam, więc naprawdę wciągnęła mnie ta ich gra – chciałam wiedzieć, jak to wszystko się skończy, zarówno w życiu,...