Świat artystów zawsze wydawał mi się osnuty pewnego rodzaju tajemniczością, dlatego też od zawsze mnie pociągał, fascynował, intrygował. Kiedy moje spojrzenie przykuła wymowna okładka powieści pt KLARA I PÓŁMROK, poczułam, że muszę zgłębić jej zawartość.
Tak też się stało i dlatego teraz po zakończeniu książki siedzę sluchając tykania zegara i rozmyślam nad tym czy jestem w pełni przelać na ekran monitora paletę odczuć jakie towarzyszyły mi przez te wszystkie 586 stron. Czasem była to złość, czasem irytacja a innym razem przerażenie. Uczucie strachu towarzyszy mi do teraz, nie dając za wygraną i zmusza mnie do rozmyślania nad naturą ludzką i obrazem społeczeństwa w którym, życie i godność tanieją, gdy w grę wchodzą pieniądze lub sława. Jak wiemy jest to temat aktualny i nie sposób o nim nie pisać/mówić, zwłaszcza, że Somoza przedstawia wszystko w tak sugestywny sposób, iż niełatwo oderwać się od powieści przed finałem.

Akcja książki toczy się w 2006 roku, w rzeczywistości w której na salonach i w galeriach króluje hiperdramatyzm – sztuka tworzona przez człowieka i z człowieka – modele stają się żywymi płótnami, na których artyści ( lepsi lub gorsi) malują swoje obrazy; pokrywają ich warstwą farby olejnej, uprzednio je naciągając i poddając gruntowaniu ich skórę, wszelkie jamy, jakie posiadają, a także narządy wewnętrzne, łącznie z oczami. Modele w pełni kontrolują za pomocą farmaceutyków wszelkie czynności życiowe jak np uczucie głodu. Przestają być ludźmi i sami o sobie myślą, jak o dziełach sztuki, płótnach. Niektóre z obrazów biorą udział w art-szokach lub aktach splamionych które obfitują w seks i przemoc. Są one wprawdzie nielegalne, ale coraz bardziej popularne. W czasie trwania art-szoków płótno może ulec uszkodzeniu, a nawet zniszczeniu. Oprócz umalowanych i ustawionych według skrupulatnych wytycznych obrazów, sztuce HD nie są obce przedmioty użytkowe - młodzi ludzie służący swoim właścicielom jako fotele, stoliki, lampy, zasłony…

To tylko ogólny zarys fabuły, książka ta niesie ze sobą bardzo głębokie przemyślenia, ponieważ nie jest ona jedynie o sztuce, o tym, do czego prowadzą eksperymenty w sztuce nowoczesnej. Jak możemy zauważyć, to książka o naturze człowieczeństwa, o tym, jak jesteśmy różni, jak różnie rozumiemy "humanizm" i jak łatwo poddajemy się - w dobrej wierze nierzadko - wpływom opinii tych, których uznajemy za ekspertów, za lepiej zorientowanych od nas samych, za mądrzejszych, bystrzejszych, odnoszących większe sukcesy. A podział na lepszych i gorszych, zawsze obecny w ludzkiej świadomości, to źródło naszych kompleksów.

Somoza z wykształcenia psychiatra, uderzył właśnie w tę strunę: w kompleksy, urazy z dzieciństwa, wpływ poczucia niedowartościowania na nasze wybory, decyzje i czyny. Na rolę naszej samooceny w kształtowaniu własnego życia i wpływaniu, choćby przez działalność zawodową, na losy innych.

Wielokrotnie podczas czytania, zamykałam powieść i oddawałam się refleksjom. Raz po raz zadawałam sobie pytanie - czy mogłabym poświęcić swoje życie osobiste dla bycia zawodowym "płótnem". We większości przypadków była to odpowiedź negatywna, ale jak wiadomo, życie pisze różne scenariusze i tak naprawdę nigdy nie wiadomo, co nas spotka i jakie drastyczne decyzje będziemy musieli podjąć, nawet jeżeli będą one uwłaczały naszej godności....

Książka zecydowanie warta polecenia!

Świat artystów zawsze wydawał mi się osnuty pewnego rodzaju tajemniczością, dlatego też od zawsze mnie pociągał, fascynował, intrygował. Kiedy moje spojrzenie przykuła wymowna okładka powieści pt KLARA I PÓŁMROK, poczułam, że muszę zgłębić jej zawartość.
Tak też się stało i dlatego teraz po zakończeniu książki siedzę sluchając tykania zegara i rozmyślam nad tym czy jestem w...