No i jak ja mam do jasnej cholery tą książkę ocenić? - moja pierwsza myśl po skończonej lekturze :)
Targają mną sprzeczne emocje.
Z jednej strony byłam zła. Zła i na nią i na niego. Miałam ochotę złapać gościa za fraki i krzyknąć mu w twarz: Co ty kretynie wyprawiasz? Weź się ogarnij!
Potem to samo zrobić z nią: Jak możesz na to pozwolić, na takie traktowanie!
A po połowie książki, kiedy oboje trochę się ogarnęli i zaczęli przyznawać do swoich uczuć, to zmieniłam zdanie o całe 180 stopni. Było miło, przyjemnie, nawet słodko.
Postawa Jenny podobała mi się najbardziej.

Teraz pytanie: na ile mam tą książkę ocenić?
Jeżeli chodzi o zachowanie bohaterów? Ciężko stwierdzić, bo tak naprawdę to przecież tylko bujna wyobraźnia autorki która ich wymyśliła. Możemy się na nich złościć, możemy ich nie lubić, ale chyba o to chodzi podczas czytania książek - o wzbudzanie emocji pozytywnych ale również negatywnych.
Tutaj doświadczymy rollercoastera uczuć i wydaje mi się, a nawet jestem pewna, że te niskie oceny wynikają z burzy emocjonalnej jaką wywołuje ta książka i są one wystawiane świeżo po odłożeniu książki.
Natomiast jeżeli skupić się na stylu pisania autorki to nie mam żadnych zastrzeżeń. Tak jak i poprzednie pozycje, tak i tę czytałam z ogromną przyjemnością.
Bardzo cieszy mnie fakt, że pojawia się mój kochany Drew, jego cięty język i szyderczy charakter.

Kończąc moją opinię chcę Wam tylko powiedzieć: Nie zrażajcie się niskimi ocenami i nieprzychylnymi opiniami. Przeczytajcie, a sam się przekonacie jak to jest u Was, czy Stantona pokochacie czy znienawidzicie ;)

No i jak ja mam do jasnej cholery tą książkę ocenić? - moja pierwsza myśl po skończonej lekturze :)
Targają mną sprzeczne emocje.
Z jednej strony byłam zła. Zła i na nią i na niego. Miałam ochotę złapać gościa za fraki i krzyknąć mu w twarz: Co ty kretynie wyprawiasz? Weź się ogarnij!
Potem to samo zrobić z nią: Jak możesz na to pozwolić, na takie traktowanie!
A po połowie...